ขอระบายค่ะ อึดอัดพูดกับใครไม่ได้เลย ไม่พอใจรบกวนเลื่อนผ่านนะคะ

เราขอแยกทางกับสามี(เค้ามีคนอื่น) ไม่ได้ติดต่อกันเป็นเวลา1เดือนเต็มๆ แต่เรายังต้องอยู่ที่บ้านเค้า เพื่อรอคลอด(38w) บ้านเราไกลรพ. ไหนจะคชจ.คลอด ค่าเดินทาง เรากับเค้ามีข้อตกลงระหว่างกันคือต่างคนต่างอยู่ ติดต่อกันผ่านแม่สามีเท่านั้น(แค่เรื่องสำคัญเรื่องเงิน) ซึ่งเค้าก็ไม่ได้อยู่บ้านอยู่แล้ว นานๆเข้ามาที เราทำได้นะไม่ติดต่อไม่คุย มีแต่เค้าที่กลับมา ขอให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมเราก็ปฏิเสธไป เหตุผลไม่อยากจบแบบเดิมไม่อยากเสียใจซ้ำๆ เค้าก็พยายามซื้อของมาให้ เอาของที่เราชอบมาง้อ บอกเราคิดทบทวนดีๆ ผ่านอะไรกันมาบ้าง ต่อไปนี้จะขอดูแลเรากับลูกเอง เค้าไม่ได้มีคนอื่น อ้างเรื่องงานนั่นนี่ ไม่กี่วันจะจบแล้ว จะกลับมาหาเราหาลูก ไอเราก็ใจอ่อนเพราะ คิดว่าเค้าเป็นพ่อของลูกด้วย คิดว่าเค้ายังรักเรารักลูกคงจะคิดได้แล้วแหละถึงมาง้อ สุดท้ายดีได้ไม่กี่วันก็เป็นเหมือนเดิม สไตล์เดิมๆเลย พอเราถามเรื่องผญ.คนนั้นด่าเราหาว่าเราไปยุ่งเรื่องของเค้า บอกว่าต้องฝืนตัวเองทำดีกับเรา(ใครขอ?) และทำร้ายร่างกายเรา ทั้งที่เราท้องอยู่เราไม่มีทางสู้เลยแรงเค้าก็เยอะ กลัวจะพลาดโดนลูก วันนั้นเราร้องไห้หนักมาก แบบจะตายอะ ขอให้เค้าเลิกยุ่งกับเราเหอะ เรารับอะไรไม่ไหวอีกแล้ว เค้าก็ยืนด่าเราไม่หยุด ทิ้งท้ายด้วยคำว่า'กูทำทุกอย่างก็เพื่อมึง คิดว่ากูไม่รักมึงหรอที่ทำไป'(คำถามเต็มหัวไปหมด คนรักกันแม่งทำกันแบบนี้หรอวะ? ทั้งนอกใจ ทำร้าย โกหก) พอเย็นกลับมาขอโทษเรา ถามเหมือนเป็นห่วงเป็นใย คืองงอะ ตกลงคุณจะเอายังไงกันแน่ ไม่เข้าใจว่ายังเห็นเราเป็นคนอยู่มั้ย เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้าย ที่ผ่านมาเราผิดที่หนักแน่นไม่พอ แต่ครั้งนี้เราตัดสินใจแล้วว่าเราจะไม่ทน รอลูกคลอดแค่นั้น อยากไปใจจะขาด 10กว่าวันสำหรับเรามันนานมากๆๆ เราไม่ชอบที่ต้องแกล้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต้องรักษาหน้าเค้า เซฟเค้า ไม่ให้มีอะไรไปกระทบกระทั้งเค้า ไม่ให้ครอบครัวเค้ามองเค้าแย่เดี๋ยวจะคลั่งขึ้นมาอีก ต้องทำๆไปเพื่อรักษาตัวเองให้อยู่รอดปลอดภัย ดึงสติแล้วกลับมาปั้นหน้ายิ้มค่อยไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำต่อ ปล.ครอบครัวเค้าดีกับเรามากๆเลย ยกเว้นเค้า