ใจเราสู้แต่เหมือนคนรอบข้างไม่สู้ไปกับเราเลย

เป็นคนไม่ปกติเหมือนคนอื่นมีโรคหัวใจอยู่แล้ว. เรากับสามีอายุต่างกันมาก รุ่นพ่อรุ่นลูกเลยก็ว่าได้. เราตรวจรู้ว่ามีน้องเราก็บอกสามีก็ไม่รู้ว่าเขาดีใจหรือปล่าวเขาเป็นคนบ้างาน ไปหาหมอเราก็ขับรถไปคนเดียว สามีเป็นคนแนะนำให้ไปฝากท้องที่ไหนว่าดีเราก็ไปเขาแนะนำให้ไปที่ที่ดีที่สุดในจังหวัด แต่เขาไม่มีเวลาไปกับเราเลย ตอนนี้ท้อง 8 วีคแล้วค่ะ แล้วคือทางครอบครัวเราไม่อยากจะให้มีกลัวจะเสียเราไป สามีเราก็คิดเหมือนกัน คือเราเข้าใจทุกคนเป็นห่วงแต่ไม่มีใครนึกถึงใจเราบ้างเลยทุกคนพูดแต่ทางลบทางที่มันไม่ได้ตัดสินเอาว่าแต่จะตาย แต่ไม่มีใครพูดในทางที่บวกให้ความหวังกันทุกๆด้าน ทุกคนตัดสินใจให้เราหมดเลย หมอปรึกษาหมออยู่หมอก็ยังไม่ให้คำตอบที่ชัดเจนรอนัดครั้งหน้าหมอที่คุยกันกับเราแต่ทุกคนไม่ฟังเราเลย ท้ายที่สุดทุกคนก็ต้องตายเรา ขอแค่โอกาสแค่น้อยนิดเราก็อยากเสี่ยงให้เด็กเขาได้ออกมาดูโลก ถ้าโชคดีเราอาจจะรอดทั้งแม่ทั้งลูกก็ได้ หรือถ้าโชคร้ายเราอาจจะตายทั้งสองแต่เราก็พยามที่สุดแล้วเราไม่เสียใจเลยถ้าเราต้องโชคร้ายแบบนั้น. แต่ตอนนี้เราเสียใจคือทุกคนกำลังอยากจะฆ่าลูกของเรา 😭😭😭