แม่ๆช่วยฮิลใจหน่อยค่ะ เราทะเลาะกับสามีเเละเเม่สามี

ขอถามก่อนได้ไหมคะ ว่าเริ่มการทะเลาะกัน สามีเริ่มก่อนว่าเป็นภาระเลยเหรอคะ หรือทะเลาะเรื่องอะไรกันมาก่อนรึเปล่า เช่น เราอยากได้ของมากกว่าที่จำเป็นไหม หรือเขาเริ่มนิสัยเปลี่ยนไป ที่ถามเพราะแม่บ้านนี้สามีก็ไม่ได้ให้ทำงานเหมือนกันค่ะ ทะเลาะกันบ่อยเช่นกัน ก็พยายามปรับตัว แม่ลองดูค่ะว่า เขาบ่นเพราะเหนื่อย หรือเริ่มบ่นแบบนี้บ่อยทุกครั้ง ถ้าอย่างหลัง ถามเขาค่ะ ว่า ยังไหวไหม ถ้าไม่ไหว และแม่คิดว่าบั่นทอนจิตใจเกินจะทนแล้ว ถอยมาอยู่บ้านครอบครัวตัวเองดีกว่าค่ะ ถ้าแม่จะสู้เพื่อลูกสู้ค่ะ คิดหาทางดูแลตัวเองและลูกโดยไม่พึ่งพาเขา และพยายามอย่าพูดว่าจะยุติการตั้งครรภ์บ่อยๆ จริงอยู่ว่าสมัยนี้ถ้าท้องไม่พร้อมก็สามารถยุติการตั้งครรภ์ได้ แต่เราว่าส่วนนึงที่เขาเกิดมาก็เป็นความรับผิดชอบของตัวเราด้วยไม่ใช่แค่ฝั่งผช.ค่ะ ถ้าแม่พอดูแลตัวเองได้ ก็ออกมาดูแลตัวเองดีกว่า อาจจะลำบากหน่อยเพราะไม่เป็นไปตามที่คิด แต่ควรลองดูค่ะ บอกตรงๆตอนทะเลาะกับสามีอารมณ์เราพุ่งมากไหนจะฮอร์โมนคนท้องน้อยใจไปหมด คิดแผนสำรองตลอดว่าถ้าอยู่กันไม่รอด จะเอาตัวรอด หาที่พักยังไง ดูแลลูก หาเงินยังไงดี แต่ตอนนี้คลอดแล้วทุกอย่างดีขึ้นค่ะ ถ้าคิดว่าทะเลาะกันแค่ชั่วคราวก็อดทนนะคะ รอจนกว่าจะคลอด วางแผนชีวิตดีๆค่ะ คิดว่าทำเพื่อลูก แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ อย่างที่บอกกลับบ้านตัวเองก่อนค่ะ ตั้งหลักก่อน เข้าใจว่าคนท้องทำอะไรลำบากไปหมด แต่ต้องเข้มแข็งนะคะ สำหรับคนอื่นไม่รู้ แต่สำหรับเราพอลูกคลอดออกมาแล้ว ยิ่งรักมากขึ้นกว่าตอนท้องอีกค่ะ มีกำลังใจในการใช้ชีวิตมากขึ้น ขอโทษนะคะที่เราอาจจะไม่ได้ฮีลใจแม่เท่าไหร่ แต่ขอพูดในหลายๆ มุมมองแล้วกันนะคะ เผื่อจะแก้ไขอะไรได้บ้าง

ถ้าเราตอนท้องอ่อนแล้วรู้ว่านิสัยผัวกับแม่ผัวเป็นแบบนี้เราเผ่นค่ะ อยู่ไปก็เป็นประสาทเพราะเขาไม่ให้เกียรติเราเลย เห็นแก่ตัว ถ้ามีปัญญาทำให้ท้องแต่ไม่มีแม้แต่ปัญญาเลี้ยงลูกหรือพูดจาดี ๆ ใส่กันก็อย่ามีเมียมีลูก ไปซื้อกะหรี่กินเถอะ คนเห็นแก่ตัวแบบนี้เป็นพ่อใครไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวลูกเกิดมาก็ด่าลูกต่อ ลูกก็จะเกิดมากับคำฝังหัวว่า ฉันมันตัวภาระ เราก็ทำงานหาเงินเอง เลี้ยงลูก เลี้ยงตัวเอง บางทีเลี้ยงผัวด้วย เราไม่เคยด่าผัวหรือลูกว่าคุณมันภาระสักครั้งนะ ทั้ง ๆ ที่จริงเราโคตรเหนื่อยโคตรเครียด นอนน้อย ประสาท ทำงานยันตี 3 ตื่น 5-7 โมงมาเลี้ยงลูกต่อก็มี แต่นั่นคือหน้าที่คือสิ่งที่เราต้องทำ เพราะเลือกที่จะทำอ่ะค่ะ ผัวเรานี่โคตรสุดเลยนะ ไม่เคยให้เงิน ไม่เคยดูแล เลี้ยงลูกส่ง ๆ เถียงคำไม่ตกฟากแต่ไม่เคยมีปัญญาแม้แต่จะหาเงินเลี้ยงลูก จองหอง ปากดี ไม่ให้เคยช่วยเราสักเรื่องไม่พอ ไม่เคยพูดจาดี ๆ ให้กำลังใจเราเลย มีแต่ทับถม ตำหนิ กดให้เราต่ำกว่า เราไม่เคยด่าเขาแบบที่ผัวแม่ด่าเลยสักครั้ง นี่มันตกงานนอนอืดอยู่บ้านมา 6 เดือนแล้วค่ะ ลงทุนให่เปิดร้านขายของหมดไปหลายหมื่นยังไม่ได้คืนสักแดงเลย แต่เราไม่เคยทนนะ เราถามหย่าไปหลายรอบละ มันไม่หย่าจ้า 🤣 ถ้าออกมาได้ก็ออกมาเถอะ ลูกถ้าอยากเลี้ยงก็เลี้ยง ชีวิตแม่ แม่ตัดสินใจเองได้โดยไม่ต้องขอความเห็นจากใครเลย แต่ถ้าแม่เลือกที่จะอยู่กับบ้านหลังนี้ ก็ต้องทน แล้วก็ทำอะไรก็ตามในบ้านเท่าที่ทำได้ งานบ้าน งานครัว ดูแลในส่วนอื่น แต่ถ้าทำแล้วก็ยังไม่ดีในสายตาเขา ก็ถอดสมองทิ้ง ไม่ต้องเก็บคำมาคิด ทนจนกว่าจะทนไม่ได้แล้วแม่จะออกมาได้เองค่ะ

เป็นเรานะคะ อุ้มท้องออกมาจาก 2 คนนั้นเลยทันทีค่ะ นี่สมัยใหม่แล้วค่ะ ไม่จำเป็นต้องทนเพื่อให้ลูกได้มีพ่อ (ถ้าพ่อห่วยแตก)เราเป็นทั้งพ่อและแม่ได้นะคะ เพราะระยะยาวถ้าลูกเกิดมา ตาม คห บน ลูกต้องโตมากับคำว่าเป็นภาระ จะแย่กว่าตอนท้องอีกนะคะ เป็นกำลังใจให้แม่นะคะ

ถ้าอายุครรภ์น้อย อยากยุติการตั้งครรภ์ก็มีโรงบาลให้คำปรึกษาอยู่นะคะ แล้วก็พาตัวเองเดินออกมาค่ะ ทนทำไมคะ ถ้ามันอยู่แล้วไม่สบายใจพาตัวเองออกมาค่ะ คนเรามีสิทธิ์ทำทุกอย่างในตัวเราเองค่ะ

รู้สึกเหมือนกำลังจะเจอเหมือนกัน เขาไม่ได้พูดตรงๆออกมาชัดๆ แต่การกระทำกับคำพูดคำจาบางครั้งทำให้เราคิดว่าเขารู้สึกแบบนั้น

ออกมาค่ะ ทนทำไม