ท้องค่ะแต่ไม่กล้าบอกแม่ ขอคำแนะนำหน่อย

ท้องไม่พร้อมเหมือนกันค่ะ อายุ18กลัวจะถูกพ่อแม่ด่าคีเอาไม่กล้าพูด เเม่กับพ่อดูออกว่าท้องค่ะแต่ไม่บอกเราว่าพวกแกรู้เรื่องอยากให้เรายอมรับเอง ได้จะ5เดือนแม่ก็ถามให้เอาที่ตรวจมาให้ดูแต่เราไม่ให้ดูเราเลยสารภาพเอง พวกแกเลยบอกว่าให้ไปฝากครรถ์ พลาดมาแล้วก็รับผิดชอบเถอะ เอาออกก็บาปสงสารเด็ก

6เดือนแล้วน้อง ต้องมีคนรู้ค่ะ อย่างน้อยน้องต้องไปฝากครรภ์รับยามาทานช่วงนี้มันจะกระทบต่อพัฒนาการของลูก อีกอย่างไม่จำเป็นต้องโกหกปิดบังพ่อแม่ค่ะ อย่างน้อยเค้าก้จะหาวีธีช่วยลูกทั้งคนคงไม่ฆ่าให้ตายหรอก ส่วนแฟน อายุ26ตวรจะมีควารับผิดชอบ ไม่ใช่อ้างว่าไม่กล้าบอกพ่อแม่ความคิดเด็กๆค่ะ

บอกเถอะค่ะ แม่เรายังไงท่านก็คือแม่เรา รู้จากปากลูกดีกว่ารู้จากปากคนอื่นนะ ที่ท่านย้ำท่านอาจจะระแคะระคายแล้ว หรือได้ยินจากคนอื่น บอกไปเลยค่ะ ดีกว่าเก็บความรู้สึกที่เหนื่อยๆเอาไว้ ทำงานหนักๆไม่ใช่ผลดีต่อลูกของคุณ คุณเป็นแม่สักวันคุณก็อยากให้ลูกพูดความจริงกับคุณเหมือนกันค่ะ

บอกไปเลยค่ะ อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด ช่วงแรกแม่อาจจะโกรธ แต่เอาเข้าจริง แม่อาจจะดีใจก็ได้ค่ะ ถ้าแม่ไม่ดีใจ เราก็เลี้ยงไปเลยค่ะ แฟนอย่าไว้ใจเยอะ ตอนนี้บอกว่ารับได้ พอถึงเวลาอาจเปลี่ยนคำได้ ขนาดมีลูกกับคนเก่าเขายังเลิก ไม่รู้ว่ายังส่งเงินให้ลูกใช้ไหม บอกแม่ (ผู้ใหญ่) ดีที่สุดค่ะ

แม่ก้อคือแม่แหละค่ะ บ้านนี้อายุ21ทั้งคู่ไม่พร้อมที่จะมีน้องไม่ได้ป้องกันอะไรสักอย่าง.แม่เองและแม่สามีด่าบ่นประจำว่าหั้ยป้องกันแต่เราก้อไม่เชื่อจนมามีน้อง ทำใจยอมรับในสิ่งที่เกิดบอกแม่เองก่อนและบอกแมาสามี อีกอย่างสามีรับผิดชอบทุกอย่าง ต้อนนี้น้องได้27weekแล้วค่ะ #สู้ๆค่ะแม่

บอกความจริงดีกว่าค่ะ บ้านนี้ก็เคยเป็นกลัวแม่ว่า กลัวแม่เครียด แต่พอเราพูดความจริงไปแม่ก็อึ้งไปแปปนึง แล้วก็ถามว่าเราไปฝากท้องรึยัง หลังจากนั้นแม่ก็คอยเป็นห่วงเรามาตลอด คอยถามว่าเราเป็นไงบ้างกิรได้ไหม แพ้มากรึป่าว #ความจริงมันไม่น่ากลัวอย่างที่เราคิดหรอกค่ะ สู้ๆ 😊

อ่านไม่จบค่ะ อ่านแค่บรรทัดแรกละไม่อ่านต่อเลยค่ะ แต่จะขอแนะนำว่าให้บอกดีกว่าค่ะ ส่วนเหตุผลว่าทำไมต้องบอกก็ควรคิดเอา ถ้าจขพ.มีปัญญาหาตังเลี้ยงลูก อันนี้จะบอกหรือไม่บอกก็แล้วแต่สะดวกเลยค่ะ แต่ถ้าคิดว่ายังไม่พร้อม ควรบอก มีอะไรแม่จะได้ให้คำปรึกษา และคอยช่วยเหลือ

บอกเถอะค่ะน้อง ไม่มีใครรักเราเท่าแม่หลอกค่ะ ยังงัยเขาก้อคือแม่ด้าแล้วก้อดีเองค่ะ ขี้คร้านพอหลานคลอดจะหลงหลานชะอีกค่ะ เขาก้อพุดขุ่น้องแหละค่ะเพราะน้องไม่พุดความจริง...แม่เขาคงมองออกตั่งแต่ที่เขาทักน้องครั้งแรกแล้วค่ะถ้าง้ันเขาคงไม ขย้ัยขยอหลอกค่ะ...บอกเถอะ

ตอนท้องเราก้อไม่กล้าบอกแม่เหมือนกันแม่อยุ่ต่างประเทศ แต่ยังใงเค้าก้อต้องรุ้อยุ่ดีจะช้ารึเร็ว ตัดสินใจบอกเค้าเเค่บ่นเหมือนเสียความรุ้สึก พอเช้าวันต่อมาถามเราว่าไปฝากครรภ์รึยังไห้เรารีบฝาก โล่งใจที่เค้าไม่ว่าเรามากแถมเป็นห่วงเรามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

ตัดสินใจบอกไปเลยค่ะ ถึงยังไงสักวันแม่ก็ต้องรุ้อยู่ดี บอกตรงๆนะค่ะ ช่วงแรกที่รู้ ไม่มีแม่คนไหนรับได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นหรอกค่ะ แต่ยังไงแม่ก็คือแม่ ท่านคือคนที่รักเรามากกว่าใครค่ะ และพร้อมจะรับฟังและแก้ไขปัญหาของลูกเสมอ ไม่ต้องกังวลไปนะค่ะ สู้ๆคะ