วินาทีแรกที่รู้ตัวคุณพ่อคุณแม่บ้านนี้ตกใจเสียมากกว่าครับไม่คิดว่าน้องจะฝ่าด่านป้องกันที่คุณพ่อคุณแม่ตั้งไว้ผ่านมาได้หมดเลยหลังจากนั้นมาตลอดการตั้งครรภ์ก็กังวลแต่เรื่องของน้องครับกลัวน้องจะตาบอดเหมือนพ่อกับแม่หรือเปล่ากลัวจะคลอดยากไหมจะต้องผ่าหรือเปล่าคลอดแล้วเราจะเลี้ยงน้อง 2 คนยังไงบ้านที่อยู่ก็ค่อนข้างจะลำบากในตอนนั้นเราก็จะเข้าออกยังไงไปซื้อของให้น้องสารพัดสารพัดเลยครับแต่พอมานั่ง พินิจพิจารณาดีๆมันก็ไม่ได้มีอะไรที่ต้องน่ากลัวน่ากังวลขนาดนั้นเราแค่คิดแล้วมโนไปเองเสียมากกว่าผ่อนคลายมีสมาธิและมุ่งมั่นอยู่กับน้องเท่านั้นก็จะไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับผ่านมันมาได้หมดจนถึงทุกวันนี้

กังวลเกี่ยวกับทารกในครรภ์แต่ล่ะสัปดาห์กังวลกลัวน้องไม่อยู่มั้งกังวลกลัวกินอะไรทำให้ตกเลือดมั้งเพราะเคยกินน้ำตะไคร้แล้วเพิ่งรู้ว่าไม่ควรกินดีที่บูกยังอยู่ก็เลยถ้ากินอะไรต้องหาขี้อมูลในกูเกิ้ลตลอดไม่ยากมานั่งเครียด

ตอนยุในท้องก็กลัวนะคะ กลัวลูกไม่ครบ32บ้าง กลัวรกพันคอลูกบ้าง เพราะประสบการแม่ๆแต่ละคนเข้ามาอ่านดูแล้วน่ากลัวกันทั้งนั้นคะ แต่ก็ผ่านมาได้ทุกอย่างคะ ขอบคุณแม่ๆที่ให้ประสบการดีๆ และขอบคุณที่มีแอฟแบบนี้คะ พัฒนาเรื่อยๆคะ

แพ้ท้อง เวียนหัว อาเจียน ท้องอืด กรดไหลย้อน ผิวแตกลาย หายใจลำบาก นอนไม่หลับ ปวดก้นกบ เป็นตะคริว แผลผ่าคลอดเจ็บปวด เป็นรอยแผลเป็น หุ่นพัง นมยับเยิน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างแม่ยอมรับและเต็มใจทำ ก็เพื่อลูก 🥰😂

กลัวทุกเรื่องค่ะ แต่เรื่องที่กลัวสุด คือ กลัวเลี้ยงลูกให้ดีที่สุดไม่ได้ เพราะคำว่าดีที่สุดของแม่ๆแต่บ้านเป็นไหนไม่รู้ แต่คำว่าดีที่สุดของแม่คนนึงคือสุดความสามารถที่แม่จะทำให้ลูกได้😊

ไม่กังวลใดๆ ค่ะ เพราะคิดแค่ว่าเราต้องดูแลเค้าให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ แค่นี้เราก็สบายใจ ลูกเราก็จะไม่ต้องได้รับความเครียดหรือความวิตกกังวลจากเราด้วยค่ะ 😊

กลัวโดนผ่าคลอดที่สุดแล้ว กลัวดูแลลูกไม่ได้เพราะช่วงนี้คลอดมาก็ต้องเลี้ยงคนเดียว ทาง รพ ไม่ให้ญาติเฝ้า กลัวแผลจะไม่หายง่ายๆ อยากคลอดเองมาก

สวัสดีค่ะวันนี้คุณหมอนัดตรวจท้องอายุครรภ์15สัปดาห์ค่ะ คุณหมออัลตร้าซาวด์บอกว่าลูกคอใหญ่ผิดปกติใจไม่ดีเลยค่ะใครเคยเจอแบบนี้มั่งค่ะ

เอาจริงๆคือกังวลเวลาคลอดลูก..ภาวะนาขอให้เราทั้งคู่ปลอดภัยทุกสิ่งทุกอย่างผ่านศึกครั้งนี้ไปให้ได้ทั้งเราและลูกต้องปลอดภัย

กังวลหลายเรื่อง สภาพการเงินยังไม่คล่องเท่าไหร่ กลัวตายด้วยค่ะและแล้วก็มาจริงๆแต่ดีที่แฟนปั๊มหัวใจทันเลยรอดมาถึงวันนี้