คือหนูท้องในวัยเรียนหนูควรจะทำไงดีคะ

จากประสบการณ์ของพี่นะคะ ท้องในวัยเรียนเหมือนกัน แต่อยู่ในระดับปริญญาตรีแล้ว เลยไม่ต้องดรอปเรียน (ตอนนี้18w 4d แล้ว) 1.บอกแฟน 2.ไปหาหมอเพื่อตรวจดูว่าตั้งครรภ์จริงมั้ย อายุครรภ์เท่าไหร่แล้ว 3.ถ้ามีการตั้งครรภ์จริงบอกพ่อแม่ค่ะ แก้ไขปัญหาต่อไป ในกรณีถ้าทางครอบครัวไม่พร้อมจริงๆ ที่โรงพยาบาลมีคลินิกวัยใสให้ปรึกษาหาทางออกได้ค่ะ ปัจจุบันมันไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายแล้ว การมีอีก1ชีวิตเพิ่มขึ้นมา มันต้องมีความพร้อมหลายๆอย่างจริงๆค่ะ ร่างกาย จิตใจ ต่างๆนาๆ การเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย กว่าจะผ่านไปแต่ละเดือน ลุ้นทุกเดือน สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ ส่วนตัวพี่คิดว่าการเรียนมันสำคัญมากๆค่ะ ย้ำว่าส่วนตัวนะคะ อายุเท่านี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะในชีวิตวัยรุ่น พี่ยังเสียดายเลยค่ะ ยังใช้ชีวิตไม่คุ้ม ก็มีตัวเล็กโผล่มาแล้ว แต่ก็โชคดีหน่อยค่ะที่มาตอนพี่เรียนป.ตรีครึ่งทางพอดี ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นความสุขให้เลยค่ะ เวลาไปหาหมอ เห็นเขาดิ้น

ไม่ต้องกังวลครับ​ ยินดีกับสมาชิก​ใหม่อีก1คน​ เรื่องเรียนปัจจุบัน​ไม่เหมือนในอดีตครับ​ เราไม่จำเป็นต้องยุติการศึกษาหรือ​รู้สึกแย่กับการตั้งท้องในวัย​เรียน​ เราแค่พักและกลับไปทำภารกิจ​คุณ​แม่​แล้วรอทุกอย่างคลี่คลาย​ จากนั้นวางแผนการศึกษาใหม่​ ว่าจะเรียนต่อแบบไหน​ดี​ ที่สำคั​ญ​การมีลูกยิ่งทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกขั้น​ จะเริ่มเห็นอะไรชัดเจนขึ้น​ ว่าเราควรจะตัดสินใจเรียนต่อด้านไหน? เลือกอาชีพอะไร? เมื่อเรียนจบ​ แล้วเรายังได้เจ้าตัวน้อยมาแสดงความยินดีกับเราด้วยนะ​ แต่ที่สำคั​ญ​ที่สุดคือความหนักแน่น​ อดทน​ ผ่านคำพูดของคนอื่นๆไปให้ได้​ คิดแค่ว่าเราจะไปเอาความสำเร็จ​ เพื่อเจ้าตัวเล็กจะได้เอาไปอวดคนอื่น

ก่อนอื่นเลยตัวเองต้องใจเย็นๆก่อนน้าาา เราก็ท้องในวัยเรียน ตอนเราท้องเราอยู่ปี1 เราก็ไม่พร้อมเหมือนกัน แต่เราไม่ได้ป้องกัน พลาดมาแล้ว เกิดขึ้นมาแล้ว สิ่งแรกที่เราทำคือบอกแฟน ปรึกษากัน หลังจากนั้นเราบอกแม่เราค่ะ แม่เราเป็นคนที่ดุมาก หัวโบราณสุดๆ แม่ก็ด่าแหละค่ะ แต่แค่ช่วงแรกค่ะ หลังจากนั้นมาเขาก็ถามไถ่เรา ดูแลเรา ส่วนฝั่งพ่อแม่แฟน เขาก็รับผิดชอบ ตัวเองไม่ต้องกังวลน้าา ตัวเองค่อยๆคิด ยังไงพ่อแม่ก็รักเรานะ ถ้าเขารู้ ยังไงเขาก็ยอมรับเรากับเจ้าตัวน้อยน้าา คนที่ท้องในวัยเรียนไม่ใช่เรื่องน่าอาย ไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว สู้ๆน้าาา หรือถ้าไม่สบายใจอะไรอยากจะปรึกษาเรา แอดไลน์เราก็ได้น้าาา

พี่เคยยืนอยู่ในจุดที่น้องยืนอยู่ในตอนนี้ พี่ผ่านมันมาแล้ว พี่แนะนำให้บอกพ่อแม่ไปตรงๆ และก็เตรียมใจรับผลที่ตามมาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งหนึ่งที่พี่อยากจะบอกน้องไว้นะ เราคือลูกของพ่อกับแม่ ไม่ว่าจะดีจะชั่วหรือจะผิดพลาดมากแค่ไหนพ่อแม่จะรักและให้อภัยเราได้เสมอ ที่พี่พูดได้เพราะในตอนนี้พี่เป็นแม่คน พี่ว่าพี่เข้าใจหัวอกของคนเป็นแม่ แล้วน้องก็ทำใจไว้ได้เลยว่าเขาจะผิดหวังในตัวเรามากๆและรู้สึกแย่ถึงแย่ที่สุด แต่พี่ก็อยากให้น้องสบายใจได้เหมือนกัน เพราะพ่อแม่จะรักและห่วงเราเสมอและที่สำคัญพ่อแม่จะช่วยน้องแก้ปัญหานี้ได้ดีที่สุด เพราะฉะนั้นสู้ๆนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้

เรายังเด็ก ยังคิดอะไรไม่ได้ แนะนำบอกพ่อแม่นะคะ ให้ท่านช่วยหาทางออก เพราะยังไงเราก็ยังอยู่ในความดูแลของพ่อแม่ ถ้าพ่อแม่โอเคกับเรื่องนี้ น้องก็ต้องถามตัวเองอีกว่า เราโอเคด้วยหรือเปล่า เพราะเราต้องเสียโอกาสในการใช้ชีวิตวัยรุ่นไปเลย ถ้าคิดจะเอาลูกไว้ เราต้องพร้อมทั้งกายและใจ เสียสละเพื่อเขานะคะ อย่าทำให้พ่อแม่ผิดหวังซ้ำซ้อนด้วยการให้เขาเลี้ยงทั้งเราและหลาน แต่ถ้าน้องพร้อมแล้วที่จะสละเวลาชีวิต ดูแลอีกชีวิตนึง ก็ขอให้สู้ๆนะคะ

ใจเย็นๆนะคะอย่าพึ่งเครียดมันไม่ดีต่อเด็กในท้องนะ บ้านนี้ก็ท้องตอนเรียนเหมือนกัน อีกแค่2เดือนจะจบ ปวช 3 อยู่แล้วแต่ตัวเล็กมาก่อนเลยตัดสินใจไม่เรียน ตอนนั้นยังไม่ได้บอกทางบ้าน ผ่านไปสักพักแม่รู้จากปากคนอื่นทีแรกเราก็โดนแม่ด่าสาระพัดแต่เราก็อธิบายให้แกฟัง เพราะตอนนั้นเราอยู่ในภาวะโรคซึมเศร้า จนตอนนี้แม่เข้าใจและให้กำลังใจเราตลอดแกอาจจะผิดหวังหน่อยแต่เราพลาดเองเราก็ต้องเลี้ยงเอง

อย่าพึ่งเครียดนะคะ เดี๋ยวความเครียดไปลงตัวน้อยค่า ลองปรึกษากับแม่กับพ่อ แล้วก็ของอฟนนะคะตัวเอง เชื่อเค้านะคะ ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี พ่อแม่เขาเข้าใจลูกๆทุกคนนะคะ ยังไงลองปรึกษาพ่อกับแม่ดูน้าตัวเอง สู้ๆนะคะ อย่างเค้าก็เป็นจ้า พอถึงเวลาเรารู้ว่าตัวเราท้องเรารีบปรึกษาครอบครัวก่อนเลยค่า สรุปผลออกมาพ่อแม่ก็เข้าใจเราค่า ทุกๆอย่างค่อยๆปรับกันไปค่า สู้น้าตัวเอง

ลองปรึกษาครอบครัวก่อนค่ะ ถ้าคิดว่าไม่พร้อมจริงๆและคิดว่าตัวเองไม่มีศักยภาพที่จะเลี้ยง รัก ดูแล หรือเอาใจใส่เด็กคนนึงได้ ปรึกษาหมอทำเรื่องยุติการตั้งครรภ์เมื่อยังไม่พร้อมจะดีกว่าค่ะ ดีกว่าให้เด็กเกิดมาแล้วไม่ได้รับการเลี้ยงดูที่ดีแบบนี้น่าจะบาปกว่านะคะ และทีหลังถ้าคิดว่าไม่พร้อมจะมีลูก ควรรู้จักถุงยางอนามัยด้วยนะคะ

ตอนแรกก็ก็ไม่พร้อมเหมือนกันค่ะ ท้องแบบไม่รู้ตัวด้วยค่ะ เพิ่งบอกทางบ้านของตัวเองตอนจะ5เดือนแล้ว ตอนนี้จะ7เดือนแล้วค่ะ กระทันหันไปหมด ตอนแรกทางครอบครัวก็เสียใจนะคะ สักพักตอนนี้คุณตาทำห้องแอร์ไว้เตรียมรอรับหลานแล้วค่ะ ทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ ไม่มีใครให้คำปรึกษาซัพพอร์ตเราดีเท่าคนในครอบครัวเราแล้วค่ะ เชื่อมั่นแบบนั้นค่ะ ☺️

เราก็ท้องในวัยเรียนค่ะ มารู้ว่าท้องตอนปี2 อายุครรภ์4เดือนแล้วค่ะ ตอนแรกก็เครียดนะคะ กลัวพ่อแม่จะรับไม่ได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ พ่อแม่ถึงจะโกรธแค่ไหน แกก็รับได้ค่ะ เราอุ้มท้องไปเรียนจน30สัปดาห์เลยค่ะ บอกเฉพาะเพื่อนที่สนิท เวลาที่ไปเรียน ก็ใส่เสื้อแขนยาวตัวใหญ่ๆ ท้องแรกดูไม่ค่อยออกค่ะ เป็นกำลังใจไหเนะึะ