แชร์ประสบการณ์ผ่าคลอดท้องที่2 (เพิ่งมีเวลามาอัพเดทค่ะ)

หนูชื่อน้องพริ้งค่ะ ด.ญ.พริ้มพราว เรียมฉิมพลี ผ่าคลอดวันที่ 23 มิ.ย.63 อายุครรภ์37+5week น้ำหนัก 3,140 กรัม ซึ่งกำหนดคลอดจริงๆวันที่ 9 ก.ค.63 แต่ลูกคนแรกผ่าคลอด ท้องนี้จึงต้องนัดผ่าคลอดเช่นกัน ลุงหมอนัดผ่าวันที่ 2 ก.ค. แต่แม่มีอาการเจ็บท้องก่อน เริ่มเจ็บจี้ดๆบริเวณท้องน้อย เวลาประมาณ06.30น.ของวันที่23 มิ.ย แต่เจ็บแบบห่างๆ ประมาณครึ่งชั่วโมงครั้ง แม่นึกว่าเป็นอาการเจ็บเตือนเฉยๆ เพราะก่อนหน้านี้หนึ่งอาทิตย์ก็มีอาการเจ็บร้าวลงจิมิ แล้วก็หายไป หลังจากนั้นเวลาประมาณ 12.00น.เริ่มเจ็บแปล็บๆอีก คราวนี้เจ็บมากกว่าตอนเช้านิดนึง แม่เริ่มเอะใจว่าใช่อาการเจ็บท้องคลอดหรือป่าว จึงนอนนับเวลาในการเจ็บของแต่ละครั้งว่าถี่เท่าไร เริ่มเจ็บถี่ขึ้นทุกๆ 7 นาที แม่เริ่มมั่นใจใช่แล้วแหละนี่คืออาการเจ็บท้องคลอดแน่ๆ จึงเริ่มอดน้ำและอาหารตั้งแต่นั้นเลย เป็นเวลา14.00น. รีบอาบน้ำ หิ้วตระกร้าที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ไปร.พทันที ไปถึงร.พ เวลาประมาณ 15.30น. พยาบาลซักประวัติเข็นเข้าห้องคลอด ติดเครื่องวัดการบีบตัวของมดลูก วัดปากมดลูกเปิด2ซม. พยาบาลโทรแจ้งลุงหมอที่ฝากพิเศษไว้ สรุปว่าได้ผ่าคลอด เวลา20.00น.นะเพราะแม่กินอาหารครั้งล่าสุดตอนบ่าย2 จึงต้องรอถึงสองทุ่มถึงจะผ่าได้ ลุงหมอใจดีให้ยาระงับอาการปวดเนื่องจากมดลูกบีบตัว พอได้ยาไปอาการปสดหายไปเลยประมาณ 1 ชม. แต่หลังจากนั้นก็เริ่มมีอาการปวดอีกความถี่ 10 นาทีครั้ง แต่ครั้งนี้ปวดแบบทนได้ หายใจเข้าลึกๆเวลามดลูกบีบตัวช่วยลดความเจ็บได้เยอะเลยค่ะ พอใกล้เวลาผ่า พยาบาลทำการโกนขนจิมิ และทำความสะอาดให้เรียบร้อย ก่อนไปห้องผ่าตัดได้ฉีดยาแก้อาเจียน กับยาฆ่าเชื้อ แล้วก็อะไรอีกอย่างนึงอันนี้จำไม่ได้ค่ะ เพราะเริ่มตื่นเต้นมาก หลังจากนี้เป็นช่วงเวลาในห้องผ่าตัดนะคะ เวลา 20.00น. เจอหมอที่ฝากพิเศษไว้ดีใจมาก หมอทักว่าน้องมาเร็วกว่าที่คิดไว้นะคุณแม่ เข้าไปในห้องผ่าตัดเห็นเจ้าหน้าที่ทั้งหมอและพยาบาลประมาณ7-8คนได้ เริ่มจากให้แม่นอนงอตัวให้มากที่สุดเพื่อที่จะฉีดยาชาและยาบล็อคหลังเข้าไปที่กระดูกสันหลัง ขั้นตอนนี้บอกเลยว่าไม่เจ็บเลยค่ะ ความเจ็บพอๆกับเวลาเราโดนฉีดยาปกติเลยค่ะ หลังจากนั้นทุกอย่างเกิดขึ้นไวมากค่ะ หมอเทสความชาว่าเราชาหรือยัง และใส่สายฉี่ให้ตอนนั้นเลยเพื่อที่เราจะได้ไม่เจ็บค่ะ หลังจากนั้นตั้งแต่ช่วงหน้าอกลงไปจะไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ ได้ยินทุกอย่างในห้องผ่าตัดว่าถึงขั้นตอนไหนแล้ว พอช่วงที่ลุงหมอดึงน้องออกมาจะมีอาการแน่นหน้าอกนิดนึงค่ะ น้องเกิดเวลา 20.25น.ได้ยินเสียงร้องแม่โล่งใจ น้ำตาไหลเลยค่ะ พยาบาลเอาน้องไปทำความสะอาดและเอาน้องมาให้เราหอมแก้มค่ะ แก้มนิ่มมากซึ่งระหว่างนั้น เราก็อยู่ในขั้นตอนของการเย็บแผลค่ะ หลังจากนั้นนอนดูอาการในห้องพักฟื้นอีก1ชม.เป็นอันว่าเสร็จสิ้นในขั้นตอนของการผ่าตัดค่ะ. ยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ. #ความเจ็บปวดที่แสนงดงาม