อารมณ์คนท้อง รับมือยังไง? ซึมเศร้าหลังคลอด ต้องอดทนอีกนานแค่ไหน? 😔

อารมณ์ซึมเศร้าหลังคลอดและภาวะเครียดหลังคลอดอาจไม่ได้เกิดขึ้นกับคุณแม่ทุกคนครับ แต่หากดูจากสถิติจะพบได้ว่ามีโอกาสมากถึง 70-80% ที่จะเกิดขึ้นได้เช่นกัน (ในคุณแม่ 100 คน อาจมีคุณแม่ที่ประสบภาวะนี้ถึง 70-80 คน) ยังไงก็ตาม อารมณ์ซึมเศร้าหลังคลอดเหล่านี้จะหายไปได้เองภายใน 2 สัปดาห์ แต่หากเกินกว่านั้นก็อาจเสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอดได้ ทั้งนี้ เพื่อไม่ให้เกิดการพัฒนาเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอดและเพื่อรับมือกับภาวะซึมเศร้าและภาวะเครียดที่เกิดขึ้นได้ การมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความเสี่ยงนี้ก่อนทั้งตัวคุณแม่และคนในครอบครัวคนอื่นๆ จึงเป็นเรื่องสำคัญครับ เพื่อไม่ให้เกิดการโทษว่าเป็นความผิดหรือความคิดมากไปเองของคุณแม่จนทำให้อาการนี้แย่ลงมากขึ้น และสามารถป้องกันได้มากขึ้นหากคนรอบข้างเข้าใจ ซัพพอร์ตอารมณ์ความรู้สึกกัน ช่วยทำให้คุณแม่มีความสุข และช่วยดูแลสุขภาพร่างกายของคุณแม่ไปพร้อมกันด้วย การดูแลตัวเองในเรื่องสุขภาพร่างกายและการพักผ่อนของคุณแม่ไว้ก่อนก็เป็นการป้องกันได้เช่นกันครับ

ยาต้านเศร้ามีหลายตัว และแต่ละตัวมีผลข้างเคียงที่ต่างกันครับ ดังนั้นเพื่อให้เกิดประโยชน์ที่สุด การรักษาอาการซึมเศร้าด้วยการทานยาควรเป็น "การรักษาเฉพาะคน" ครับ ซึ่งต้องอาศัยการปรึกษากับแพทย์ที่จ่ายยาว่าควรเป็นยาตัวใด ปริมาณเท่าไรจึงจะเหมาะสม และผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นได้ของยาตัวนั้นมีอะไรบ้าง

ความเครียดและกังวลจนนอนหลับได้ยากสามารถเกิดขึ้นได้ ทางที่ดีควรจัดระเบียบความกังวลของตัวเองซะใหม่ การจดบันทึกสิ่งที่กังวลหรือพูดคุยกับคนใกล้ชิดพอจะช่วยลดความตึงเครียดลงได้บ้าง รวมถึงการจัดตารางชีวิตของตัวเองให้เป็นระบบก็จะช่วยให้จัดระเบียบความกังวลได้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม หากไม่สามารถรับมือด้วยตัวเองได้ก็ควรปรึกษาจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาเพื่อรับการช่วยเหลือเพิ่มเติมครับ

หากรู้ว่าความคิดของตัวเองมีผลให้เกิดความรู้สึกทุกข์มากกว่าที่ควรจะเป็น การรับมือกับความคิดเหล่านี้สามารถทำได้หลายวิธีแต่หลักๆ จะแบ่งได้เป็น 2 วิธีการใหญ่ๆ ครับ ได้แก่ 1. การท้าทายความคิดของตัวเอง ด้วยการทดลองเปลี่ยนความคิดของตัวเองดูที่ต่างไปจากเดิม หรือพิสูจน์ว่าสิ่งที่คิดเป็นความจริงหรือสมเหตุสมผลหรือไม่ และ 2.การปล่อยผ่านความคิดนั้นไป ด้วยการหันเหความสนใจไปทำสิ่งอื่น และตั้งคำถามกับตัวเองแทนว่า "ฉันจะทำอะไรได้บางกับสถานการณ์นี้?" โดยไม่จำเป็นต้องสนใจความคิดเดิมที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ ยังไงก็ตาม สิ่งสำคัญคือการมองเห็นว่า "ความคิดเป็นความคิด ความคิดไม่ใช่ตัวตนของเรา" เพราะหากมองเห็นประเด็นนี้ได้ก็จะมีส่วนช่วยให้เราแยกตัวเองออกจากความคิดนั้นได้มากขึ้น จากนั้นจึงเริ่มคิดได้ว่าจะทำยังไงกับความคิดเหล่านี้ต่อไปดี ซึ่งบางครั้งอาจจำเป็นต้องใช้การจดบันทึกหรือพูดคุยปรึกษากับคนอื่นเพื่อการรับมือกับความคิดเหล่านี้