รู้สึกเหนื่อยใจและเสียใจค่ะ ที่บ้านเราไม่ซัพพอร์ตเราเลย ถึงจะไม่ได้หวังอะไรมากแต่ก็แทบจะไม่มีเลย แม้แต่กำลังใจ มีแต่บ้านแฟนที่คอยซัพพอร์ต ทั้งเรื่องเงินและความรู้สึก แต่ก็ไปไม่สุดซักทางค่ะ กับแฟนเองก็ไม่ใส่ใจเท่าที่ควร บางเรื่องควรเข้าใจเราแต่ก็ไม่ เวลามีปัญหาอะไรมา เหมือนมีแค่ตัวเองที่คิยกอดตัวเองไว้ กังวลเรื่องผ่าคลอดเพราะลูกไม่กลับหัว ทางบ้านก็มีแต่พูดว่าไม่กลับก็ไม่ต้องไปหามอหรอก รอคลอดเองทั้งๆที่ตอนนี้ 39วีคแล้ว เราบอกว่าขอเงินมาสำรองจ่ายไว้ก่อน เดี๋ยวปกส.ได้มาแล้วจะคืนให้ก็บอกว่าไม่มีอย่างเดียว คือยังไงอ่ะ เหมือนเราไม่มช่ลูกเค้าเลย เสียใจมากๆที่เจอคำพูดแย่ๆจากคนในครอบครัวตัวเองที่ชื่อว่าแม่หลายครั้งต่อหลายครั้งแล้ว จนบางทีอยากหายไปจากเค้าเลย
Anonymous