มีเรื่องมาเล่าค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ😢

มีเรื่องมาเล่าค่ะ มันอ่านจจะยาวหน่อย แต่ข่วยอ่านหน่อยนะคะ มันคือเรื่องที่ทำให้เราทุกข์ใจมาตลอดเลยค่ะ อาจจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ กราบขออภัย เมื่อ 2ปีที่แล้ว เราท้อง เมื่อเรารู้เราก็ตัวคนเดียวมาตลอด ไปไหนมาไหนคนเดียว ตั้งแต่ฝากครรภ์ ยันไปคลอดลูก เนื่องจากตัวเราอยู่ ตจว. แฟนเราทำงานที่ กทม. นานๆจะมาหาที แต่ก็มาไม่ตรงกับวันที่ฝากครรภ์ ตั้งแต่ท้องจนคลอดลูก แฟนเราไม่เคยให้เงินเราสักบาท ตั้งแต่ค่าฝากครรภ์ จนถึง ค่าห้องพิเศษ สำหรับพักฟื้น ไม่เคยเอ่ยปากว่าจะออกให้ และเราก็ไม่เคยเอ่ยปากขอ จนเอาลูกกลับมาอยู่บ้าน แฟนเราลางานมา 7วัน และกลับไปทำงานต่อ หลังจากนั้น เราเลี้ยงลูกเอง 100% ระหว่างนั้น แฟนส่งเงินให้เดือนละ 2000 (ใข้จ่ายทุกอย่าง) แต่ดีที่ลูกกินนมเรา เลยไม่ต้องเสียค่านมผง ระหว่างที่เราเลี้ยงลูก เราก็หางานทำไปด้วย ด้วยการขายของออนไลน์ เนื่องจากเงินที่แฟนให้ ไม่พอใช้เลย พอลูกเราได้ 1.2ขวบ แฟนเราออกจากงานกลับมาอยู่บ้านของเขา แฟนเรากลับมาได้ 2เดือน เข้าเดือนที่3 แฟนให้เราไปอยู่ด้วย เราเลยไป แต่ในระหว่างนั้น เงินแฟนก็หมดแล้ว หมดตั้งแต่เดือนแรกที่กลับมาบ้าน เพราะเขาไม่มีเงินเก็บเลยเขาได้เงินเดือน ก็ออกเลย นั้นคือเงินก้อนสุดท้าย พอเราไปอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่าง ของใช้ของเรากับแฟน ของใช้ลูก ของกิน เราจ่ายเองทุกอย่าง เพราะแฟนไม่มีเงิน เราบอกให้หางานทำได้แล้ว ออกมา3เดือนแล้วยังไม่หางานทำเลย เราบอกเขาว่า เขาไม่ได้ตัวคนเดียวนะ มีภาระ มีครอบครัว เขาก็นิ่ง เฉย สุดท้ายก็ไม่หางานทำ อยู่บ้านเขาเกือบจะครบเดือน วันนั้นมีคอนเสิร์ต มีวงดนตรี มาเยอะ ค่าเข้างาน 499 แต่เขาไม่มีเงิน แต่เขาอยากไปมากๆ เพื่อนเขามารอรับหน้าบ้าน เขามาขอเงินเรา 500 เราบอกไม่มี เงินกินยังแทบจะไม่มีเลย ยืมไปพรุ่งนี้จะเอาเงินที่ไหนกินกัน เขาตอบกลับเรามาว่า “ก็มีเงินเก็บไม่ใช่หรอ” (ก่อนไปบ้านเขาเรามีเงินเก็บ 5000 ไว้ใช้จ่ายของลูก) (เราไปบ้านเขา เงินเก็บเราเกือบหมด เพราะใช้จ่ายคนเดียว เหลือพอซื้อของใช้ลูกเดือนนี้)เราเลยบอกว่า เงินนี้ไม่ใช้ซื้อของลูก จะเอามาใช้ได้ไง เขาก็เลยบอกว่าขอยืม เดี๋ยวคืน เราบอกว่าให้คืนก่อนวันที่ 11 เพราะต้องใช้เงินนั้น (ระยะเวลา10กว่าวัน) เขาตอบตกลก ทั้งที่เรารู้อยู่แล้วว่าจะเอาเงินที่ไหนมาคืน เพราะงานก็ไม่ได้ทำ แต่ก็ต้องให้ไปเพราะเพื่อนเขามารอแล้ว ก่อนเขาจะไปเราได้พูดกับเขาว่า ทีเวลาไม่มีเงินกินข้าว ไม่มีเงินซื้อของใช้ลูก ไม่เห็นพยายามหาเงินแบบนี้เลย ไม่มีก็คือไม่มี แต่พอตัวเองอยากไปเที่ยว ก็กระตือรือร้น พยายามจะหาเงินไปเที่ยวให้ได้ ตัวเองเอาลูกเอาเมียมาอยู่บ้าน แต่ปล่อยให้ลูกนอนอยู่บ้าน ให้เมียทำงานที่บ้าน แต่ตัวเองไปเที่ยวกับเพื่อน คำตอบที่ได้คือ เขายิ้ม ละเดินออกไป วันนั้นเราเสียใจ ร้องไห้กอดลูก เขากลับบ้านมาดึกมาก ตี3-4 ลูกเราเป็นเด็กตื่นเช้า 6-7โมง ก็ตื่น ลูกเราตื่นก็ไปกวนเขา เขาก็หนีลูกไปนอนที่อื่น ทั้งที่เราเคยคุยกันแล้ว ว่าถ้าลูกตื่นเราต้องตื่น ช่วยกันเลี้ยงลูก เช้าวันนั้นเราทนไม่ไหว เราเก็บของกลับบ้าน (เรากลับกับลูก2คนแฟนไม่ได้ไปด้วย) ไม่พูดคุยกัน ผ่านไป1เดือน ทางบ้านเขาโทรมาว่าให้ไปหา เราก็จำใจไป ไปค้างหลายคืน ระหว่างนั้น ทางบ้านเขา สอนลูกเราด่า เช่น (เหี้ย มึงห้าวหรอวะ) ทั้งที่ตั้งแต่เราเลี้ยงลูกมา ไม่เคยพูดคำหยาบเลยแม้แต่คำเดียว พอลูกเราพูดตามที่เขาสอน เขาก็ชอบใจ หัวเราะกันใหญ่ เด็กมันก็ไม่รู้ มันก็คิดว่าคำดี พูดละคนชอบ ก็พูดใหญ่ (จนปัจจุบันลูก 2ขวบ ก็ยังด่าอยู่ เวลาอารมณ์ไม่ดี ก็ด่าทุกคน) พอเราได้ยินเขาสอนลูกเราด่า เราเลยบอกลูกเราต่อหน้าพวกเขาว่า แหนะ ห้ามด่า ด่าไม่ได้ แต่พวกเขาก็ไม่สนใจ เราเลยบอกแฟนว่าให้บอกคนที่บ้านเขาว่าอย่าสอนลูกเราด่า เขาเลยตอบกลับมาว่า มันด่าจะเป็นอะไร โตไปมันก็ด่าอยู่ดี เราเลยตอบกลับไปว่า โตไปมันจะด่าก็เรื่องของมัน ตอนนั้นมันก็รู้แล้วว่าคำนี้มันควรใช้ในเวลาไหน แต่ตอนนี้มันยังเด็ก มันด่า ไปไหนมาไหน คนได้ยินเขาจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน เขาก็เงียบ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่เอาไปบอกคนที่บ้านเขาว่าห้ามให้ลูกเขาด่านะ ในเมื่อเขาไม่พูด เราก็เลยเก็บของกลับบ้านเรา ไม่ไปบ้านเขาเลย ผ่านไปเดือนกว่า ลูกเรา 1.6ขวบ ทางบ้านเขาโทรมา ให้ไปหา เราก็ต้องไป พอไป คนที่บ้านเขาสอนให้ลูกเราดูโทรศัพท์ เราเลยบอกแฟนว่า บอกคนที่บ้านทีว่าอย่าให้ลูกเราดูโทรศัพท์ เขาตอบมาว่า ให้มันดูจะเป็นอะไร เราเลยบอกว่า ลองศึกษาดูว่าเด็กต่ำกว่า2ขวบดูโทรศัพท์จะเป็นอะไร ไม่ใช่ทุกคนที่จะโชคดี ถ้าลูกเราโชคไม่ดีล่ะ สุดท้ายเขาก็เงียบเหมือนเดิม ไม่เอาไปบอกคนที่บ้านเขา แล้วลูกเราก็กลายเป็นเด็ก เอาแต่ใจ ร้องไห้อยากดูแต่โทรศัพท์ บ้านเขาก็ตามใจ อยากดูก็ให้ดู ในเมื่อแฟนเราไม่พูด เราเลยเก็บของกลับบ้านอีกครั้ง เรากลับไปหัดลูก หากิจกรรมให้ลืม โทรศัพท์ สุดท้ายลูกก็ไม่ร้องหาโทรศัพท์ กว่าเขาจะลืม ใข้เวลาเกือบเดือน เหนื่อยมากๆ พอลูกเราดีขึ้น ทางบ้านเขาก็โทรมาให้ไปหาอีก เราก็ต้องไป ไปรอบนี้ ก็เอาโทรศัพท์ให้ลูกเราดูอีก ในเมื่อแฟนไม่พูด เราเลยพูดเอง เขาก็เหมือนจะเข้าใจ แต่พอเราเผลอ เขาก็แอบเอาโทรศัพท์มาให้ลูกเราดู พอเราเห็น ก็รีบเก็บ เราเลยกลับบ้านวันนั้นเลย ละเราก็พูดกับแฟนว่า ช่วยกันบอกบ้างดิ ลูกมันดูโทรศัพท์ละเป็นแบบเนี้ย มันดีหรอ กว่าจะหัดให้มันเลิกได้ พอมาก็ให้มันดูอีก ต้องกลับไปหัดใหม่อีก เหนื่อย เขาก็เงียบ สุดท้าย เราก็ไม่ไปบ้านเขาอยู่หลายเดือน จนล่าสุด ไปมาเมื่อ2วันก่อน ก็แอบเอาโทรศัพท์ให้ลูกเราดูอีก เราก็กลับบ้านเดี๋ยวนั้นเลย (เขาโทรมาบอกว่าให้มาหาหน่อยคิดถึงลูกเรา แต่พอไปถึงเอาโทรศัพท์ให้ลูกเราดู และตัวเองก็เล่นโทรศัพท์ กันไปคนละเครื่อง) สงสัยเหมือนกัน คิดถึงยังไง •มาพูดถึงเรื่องงานของแฟน ตั้งแค่แฟนออกจากงาน จนวันนี้ เราก็ไม่เคยได้เงินจากเขาสักบาทเดียว เราหาใช้หากินเองทุกอย่าง เมื่อ2เดือนที่แล้ว แฟนเราได้งาน เป็นงานรับจ้างทั่วไป แบบรายวัน เขาทำงานได้ วันละ 500-1000 แต่ไม่ทุกวัน แต่ช่วงนั้นจะทุกวัน ช่วงนี่นานๆได้ทำที ตอนนั้น เขาได้เงินมา เขาเอาเงินไปกินเหล้ากับเพื่อน เอาเงินไปซื้อของใช้ตัวเอง บาวทีก็เล่นหวยที่ 400-500 บาท มีคนมาขอยืมเงิน 1500 ก็ให้เขายืม แต่เราไม่ได้จากเขาสักบาท เขาไม่ช่วยค่าใช้จ่ายของลูกสักบาทเดียว เราบอกเขาว่า ทำไมไปให้เขายืม ตั้ง1500 ทีลูกไม่เห็นจะให้เลย เรามีภาระนะ ไม่ใช่ตัวคนเดียว ช่วยๆกันมั่ง ใช้จ่ายคนเดียวก็เหนื่อยนะ ไหนจะเลี้ยงลูกอีก หาเงินอีกเดี๋ยวลูกก็เข้าเรียนแล้ว ต้องใช้จ่ายหลายอย่าง หางานประจำทำได้แล้ว จะได้มีเงิน มาช่วยๆกัน เขาก็เงียบไปเลย เคยแกล้งขอเงินเขาซื่อแพมเพิสลูก เขาบอกไม่มี สุดท้ายก็ไม่ได้ •เรารู้สึกน้อยใจ เรากับลูกไม่สำคัญเลยหรอ ทำไมเขาถึงเมินเฉยขนาดนี้ ทำไมเขาไม่ให้ความสำคัญกับเราบ้าง เราร้องไห้ทุกวัน เขาทำตัวเหมือนเขาตัวคนเดียว เหมือนเขาไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยอยู่คนเดียว เราพยายามเพื่อลูกอยู่คนเดียว เรายอมลำบากเพื่อให้ลูกสบาย เรายอมอด เพื่อให้ลูกอิ่ม อยู่คนเดียว เราปวดใจ เสียใจ ร้องไห้แทบทุกวัน จนแอบคิดว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว พยายามเข้มแข็ง ไม่อยากให้ตัวเองอ่อนแอ เพราะรู้สึกว่าเราพึ่งใครไม่ได้เลย เหมือนลูกมีเราแค่คนเดียว เราเป็นอะไรไป ลูกจะอยู่ยังไง ในใจเรา อยากจะออกมาจากจุดๆนี้ อยากเลิกกับเขา แต่ที่ยังไม่ไปไหน เพราะทนเพื่อลูก ไม่แน่ใจเลยว่าที่ทำอยู่มันถูกต้องหรือป่าว หรือ ถ้าเราออกมามันจะดีกว่านี้ เราเหนื่อยมากเลย เราเสียใจ เราเจ็บปวด จนไม่รู้จะพูดออกมายังไง ตอนพิมพ์ยังกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ #ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ #ขอบคุณร่วงหน้าค่ะ ขอบคุณทุกคน ทุกกำลังใจ ที่ส่งมาเลยนะคะ ตอนนั้นเราไม่หนักแน่นพอที่พูด หรือเดินออกมา เราเสียใจ ทุกข์ใจมานาน ไม่สามารถบอกใครได้ ได้แต่เก็บไว้คนเดียว มาวันนี้เราอ่านทุกๆคอมเมนต์ ถึงได้รู้ว่า ยังมีคนที่คอยเคียงข้าง แหละ ให้กำลังใจ และพร้อมจะเข้าใจเราอยู่ เราอ่านไป ร้องไห้ไปทุกๆคอมเมนต์ วันนี้เราตัดสินใจ เราพร้อม ปละเราได้พูดออกไปทั้งหมดแล้ว และ ตอนนี้เรากับเขา ต่างคนต่างอยู่ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก และเขาเป็นคนเลือกเองที่จะไม่รับผิดชอบอะไรใดๆทั้งสิ้น เราด็ตามนั้นไม่ได้ขออะไร เราอยู่กับลูกได้ และตัดสินใจออกมาอยูากับลูก2คนแล้วค่ะ หลังจสกนี้ เรามีกันแค่2คนแล้วค่ะ ขอบคุณทุกคนค่ะ🙏🏻