ประสบการณ์

มีประสบการณ์มาเบ่าไห้ทุกคนฟังค่ะ ตอนนั้นแม่อายุ19ปีค่ะท้องลูกคนแรก ตอนแรก...ก้อไม่มีรัยค่ะก้อแพ้ท้องมากๆเหมือนคนท้องปกติค่ะแต่ทำง่นอยู่ใน กรุงเทพค่ะพอท้องได้ประมาณ6เดือนเกือบ7เดือนค่ะ แม่ก้อเริ่มมีอาการ.แบบไม่สบาย..เป็นไข้กินข้าวไม่ได้ทั้งๆที่อาการแพ้ท้องก้อหายตั้งแต่ น้องได้4เดือนแล้วค่ะ ไม่มีแรง...เหนื่อยง้ายค่ะ...แฟนก้อต้องทำงานคนเดียว...ทั้งเป็นห่วงเมียค่ะ...พอพ่อแม่จองเรารุ้ว่าเราไม่ค่อยสบายเลยโทรมาบอกไห้เรากลับไปอยุ่ บ้านนอกค่ะเราเลยไห้แฟนไปส่ง กลับไปอยุ่บ้านนอกพอถึงกำหนดคลอด ค่อยไห้แฟนกลับค่ะ พอแฟนกลับไปทำงานได้ไม่กี่วันค่ะแม่ก้อเริ่มอาการไม่ค่อยดี พ่อกับแม่เลยพาไปหาหมอค่ะ(หาหมอโรงบาลในอำเภอ)ทางโรงบาลก้อไห้เรานอนแอ็ดมิตเลยจร้า เพราะเป็นห่วงน้องในท้องเจาจะเอาเคื่องข่วยหายใจมาไส่ไห้แม่ค่ะ เพราะแม่หายใจเหมือนเหนื่อยๆค่ะและเอาเครื่องมาฟังหังใจลูกมาฟัง อยุ่ตลอดค่ะ...หมอคอยดูอยู่ไม่ห่าง หมอดูอาการอยุ่ประมาณ3/4วันค่ะอาการไม่ดีขึ้นเลยส่งแม่ ไปโรงบาลประจำจังหวัดค่ะ หมอก้อทำเหมือนเดิมค่ะ แต่ตะมีหมอคอยดู..อยุ่ตลอดเหมือนเดิม ค่ะดูอาการอยุ่3/4วันหมอก้อรุ้ค่ะว่าเราป่วยเป็นน้ำท่วมปอดทั้งๆที่ท้องได้7เดือนแล้ว แค่น้องไม่เป็นรัยค่ะดิ้นดีมาก..หัวใจเต้นปกติค่ะ แบ้วต่อมาหมออีกวัน2วันค่ะหมอที่ดูแลเราประจำอะค่ะได้ลาค่ะ.แต่มีฝากหมออีกคนมาดูแทนค่ะ ถึงเวลาหมอก้อมาตามปกติค่ะ แล้วอยุ่ๆก้อมาบอกเรากับแม่เราว่า แม่ทำใจดีๆๆไว้านะค่ะเราอาจจะได้เอาเด็กออก คือหยุดการตั้งครรถ์ค่ะ คืออะไรค่ะเรางงมากค่ะ คือลูกเราอากาปกคิค่ะดิ้นดีหังใจก้อเต้นปกติค่ะ แต่อนุ่ดีๆมาบอกค้อวเอาน้องออกทั้งทั้งที่อัก2วันหมอประจำของเราก้อบอกว่าจะเจอะน้ำในปอดออกไห้....แล้วหมอคนนี้ม่จากใหนค่ะ มาบอกตะเอาน้องออกค่ะ ตอนนั้นเราพุดอะไรไม่ออกเลยค่ะมีแต่น้ำตาที่ใหลออกมาไม่หนุดค่ะ แม่เราเสียใจมากหลานคนแรก.เราเลยตัดสินใจค่ะถามพยาบาลค่ะว่าหมอที่ดุแลเราประตำมาวันใหนค่ะ คือเราอยากปรึกษาเขาก่อนค่ะ พยาบาลบอกว่าพรุ้งนี้หมอก่อมาค่ะมีอะไรรอถามหมอได้เลยค่ะ วันทั้งๆนั้นเรานอนไม่หลับเลย เป็นหว่าน้องใจสลายค่ะ รอไห้ถึงพรุ้งนี้ไห้เร็วๆค่ะเวบาที่รอคอยก้อมาถึงค่ะ ถึงเวบาหมอมาตรวจเราดีใจมาก...พอเห็นหน้าหมอเท่านั้นหละค่ะหมอมาแบบยิ้มๆค่ะน้ำตาเราใหลก่อนเลย รัยเลยเราถามหมอก่อนเลยค่ะว่าทำมัย ถึงต้องเอา่น้องออกึค่ะหมอน้องก้ออาการปกติดี ไม่เห็นหมอเคยบอกเลย ทำมัยหมอที่พึ่งมาตรวจเราเมื่อวานบอก ต้องเอาน้องออกค่ะ หมอตกใจมากค่ะทำมัยถึงพุดแบบนี้ และหมอคนนั้นเขาเขเาใจอะไรผิดรึเปล่า เรื้องใหญ่เลยค่ะทีนี้ แต่แม่ไม่รุ้ค่ะว่าเขาเครียร์กันยังงัย แต่พอหมอมาบอกว่าไม่มีการเอาน้องออก มีแต่จะพาไปเจอะน้ำในปอดออกึ่ะไห้แม่ทำใจดีๆๆสบายๆได้เลยค่ะ ในวันนั้นไปเจอะเอาน้ำในปอดออกค่ะ 2สลิ้งใหญ่เลยจร้า แม่เหลือบเห็นสีน้ำนะ เหมือนน้ำผสมกับเลือดนิดนึงและเหมือนมันจะออกเหียวลึเปบ่าอันนี้ความรุ้สึกเราค่ะ ที่พิ่งมากค่ะ พอจะน้ำออกแล้วคร้า ตื้นมาตอนเช้าคร้าหิวข้า.จร้าอยากกินส้มตำ กับกุ้งเต้นจร้า แม่เราก้อไปหาชื้อมาจนได้ ทั้งกลัวหมอด่าทั้งกลัวลุกไม่ได้กิน เราแอบลงมากินขเางล่างจร้าทั้งๆที่มื่อวานเรายังแทบจะเดินไม่ใหว ค่ะไม่เชื้อก้อต้อวเขื่อค่ะเรากินหมดค่ะ ข้าว2ถุงค่ะ 10บาทส้มตำกุ้งเต้นค่ะ พอกินข้าวได้นอนดุอ่การน้องอยุ่อีกเป็นอาทิตย์ค่ะ อาการน้ำท่วมปิดไม่มีแล้วหมอไห้กลับย้านได้ค่ะพอถึงกำหนดคลอดคร้า น้องคลอดออกมา3600กลัมจร้า ถ้าแม่ไม่รอหรือไม่รอถามหมอในวันนั้นึงไม่มีน้องในวันนี้ค่ะตอนนี้ ปล.ค่ะที่เอามาพุดไห้ฟังคืออยากเตือนแม่ๆค่ะว่ามีอะไรไห้ถามหมอแบะอย่าด่วนตัดสินใจอะไร ไวมากไห้คิดดีๆค่ะ เพราะถ้าเราตัดสินใจอะไรลงไปแล้วเราจะเอ่คืนมาไม่ได้ค่ะ #ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค่ะหวังว่าประสบการณของเราจะมีประโยชกับแม่ๆ ท่านอื่นบ้างนะค่ะ#