เสียใจมากเลยค่ะ

ถามตัวเอง และนึกภาพดูว่าครอบครัวที่เราอยากจะให้ลูกมีมันดีจริง ๆ หรอ? อะไรดีกว่าเลือกอันนั้นมันไม่ผิดหรอกค่ะ ดีกว่านั่งจมทุกข์แบบไม่มีจุดจบนะ เราถามหย่ากับสามีแต่เขาไม่ยอมหย่า แต่ก็ไม่เคยปรับปรุงตัว เป็นสามีที่แย่เป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องแต่ก็ยังอยากจะเป็น ไม่เคยพยายามปรับปรุงตัว เป็นแบบไหนก็แบบนั้น เห็นแก่ตัวตลอด เราไม่มีความสุขกับครอบครัวที่เขาอยากมีเลยค่ะ ทุกข์จนบรรยายไม่ได้ อยากตายก็ตายไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้ ไม่มีอะไรดีขึ้น วันดีคืนดีก็ด่ากันสนั่นบ้านต่อหน้าลูกนั่นแหละ เขาไม่เคยยอมเป็นเราที่ต้องยอมตลอดเพราะไม่อยากให้ลูกเห็นภาพแย่ ๆ พยายามแล้วค่ะ แต่พยายามคนเดียวมันก็แค่นั้น ถ้าเรามีคู่ชีวิตที่ดีกว่านี้มันก็คงดีกว่านี้ สบายกว่านี้ มีความสุขกว่านี้ ลูกเองก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่มากกว่านี้ เราขอโทษลูกทุกวันที่ทำให้เขาเกิดมาเจอสภาพบ้านแบบนี้ เราผิดเองที่คิดตื้นเกินไป คิดว่าเขาจะเปลี่ยนเพื่อลูกบ้าง แต่ไม่ค่ะ ไม่มีใครเปลี่ยนใครได้ ความจริงมันเจ็บปวดนะแม่ ยอมรับมันให้ได้แล้วก้าวผ่านไปนะคะ แม่ยังมีโอกาสสร้างครอบครัวใหม่นะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

แม่ยังดีนะคะที่ยังมีพ่อค่อยอยู่ข้างๆแต่บ้านนี้เขาไม่อยู่แล้วเขาไปเป็นเทวดาแล้วค่ะ สุ้ๆนะคะ