ปลายเดือนตุลาคมลูกเล่นปกติไม่มีอะไรบ่งบอกว่าจะไม่สบายเข้านอน3ทุ่ม30 เหมือนน้องชักเกร็งตาค้างประมาน3นาทีก็เริ่มรุ้สึกตัวผ่านไป5นาทีชักอีกมีอ้วกด้วยตากับยายรีบพาไปโรงพยาบาลมาได้สติก็ผ่านไปนาน10นาทีแล้วอยู่ไข้ก็ขึ้น40องศาพยาบาลเช็ดตัวพร้อมถามอาการ
ปกติลูกเป็นหอบแต่ผ่านมา1เดือนไม่ได้หอบ พยาบาลไม่ได้ให้อ๊อกซิเย่นแต่ให้ยาพ้น? คือก็งงนะแต่อาจเป็นการรักษาของเค้า.. หมอให้นอนร.พคือจุดแรกในความเป็นแม่ลูกไข้ขึ้นทั้งคืนต้องเช็ดตัวทั้งคืนหมอให้ยาตอน5ทุ่มผ่านไปตี4ไม่มีใครมาดูมาแลจนเรื่องเกิดคือลูกชักเดินขยี้ตากันออกมาแล้วมาเช็ดตัวให้คนที่เช็ดก็คือแม่กับแม่บ้าน คืองงหนักคะ (เราอ่านในเน็ตมาอาการแบบนี้นะก็บอกหมอนักเรียนแพทย์) ทุกคนหัวเราะโรคชื่อไรนะแม่คุนตาคุนยาย/คือโมโหโกรธมากจริงๆรวมๆ6วันลูกชัก7ครั้งดูแลกันเอง เพราะเข้าใจต้องให้ยาตามอาการสำหรับโรคนี้ จนอาจารย์หมอมาบอกน้องเป็นชิกุนคุนญ่าไอเสียงหัวเราะวันนั้นไม่มีคะ (ถ้าลูกป่วยเลือกโรงพยาบาลให้ดียอมเสียเงินดีกว่า)
ตัวร้อนจัด39/40องศา ปวดหัวปวดข้อเดินไม่ได้ผื่นขึ้นตามหน้าตามตัวเท้าบวม
#เช็ดตัวเข้าหาหัวใจ/ผ้าเช็ดตามข้อพับโป๊ะไปเลยค่ะถ้าเค้าหนาวให้หยุด ให้เช็ดหัวมากๆ