ความเจ็บปวดที่ทนได้

#ท้องแรกคะ #ลูกคนแรก มาแชร์ประสบการณ์ปวดท้องจนถึงคลอดค่ะ แม่กำหนดคลอดวันที่9 พ.ย.แต่ลูกยังเงียบ หมอเลยให้เวลาอีกอาทิตย์นึงถ้าไม่ออกก็จะเร่งคลอดให้ในวันที่ 16 พ.ย. พอวันที่ 13 พ.ย.เวลาตี 2. แม่เริ่มเจ็บท้อง แต่ก็ทน เพราะคิดว่า อาจแค่เจ็บเตือน เลยทนก่อน ก็จับเวลาเจ็บมา พอตี3 เข้าห้องน้ำปรากฏว่ามีมูกใส ก็ยังทนก่อน เพราะยังไม่มีเลือด กลัวมาแล้วหมอจะให้กลับบ้าน ก็ทน พอ6โมงเช้า แม่รีบเปิดประตู ออกเดิน เผื่อบรรเทาอาการปวดได้แต่เจ็บถี่มากขึ้นเรื่อยๆ ก็ทนอีกนิด ประมาณ8โมงเข้าห้องน้ำ ทีนี้มีมูกเลือด มั่นใจเลยว่าต้องรีบแต่งตัวแล้ว แม่รีบปลุกพ่อให้แต่งตัวทันที มาถึง มดลูกเปิด 7เซนแล้ว หมอบอกว่า ถ้ารู้สึกอยากเบ่งให้บอกหมอ แต่ที่แม่เป็นก็คือ ปวดเจ็บร้าวลงจิมิ แม่ก็นอนรอๆ จนเที่ยงกว่าๆ แม่เริ่มทนไม่ไหว บอกหมอดูปากมดลูกให้หน่อย หมอมาดู เปิด9เซนแล้ว เข็นเข้าห้องคลอดตอน 12:40 หมอช่วยเบ่ง ทั้งกดท้อง ทรมานมาก มากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ แม่ไม่มีแรง พยายามเบ่ง หมอก็สอนวิธีเบ่ง แต่แม่แรงน้อย แต่ก็อดทน หมอกรีดแม่ไม่เจ็บเลย จน13:25 หัวลูกก็ออกมีเสียงร้อง แม่โล่งมาก รู้สึกดี จากนั้นหมอก็ให้ดูหน้าลูก ดีใจที่สุด จากนั้นก็ทำแผลเย็บ ไม่เจ็บเพราะฉีดยาชา แต่ตรงที่ไม่ฉีดยาชาคือเจ็บ หมอเห็นแม่สะดุ้งเลยถามแล้วฉีดยาให้ ก็เย็บ คลอดรก อันนี้แม่ก็เจ็บ กดท้อง คือเจ็บมากๆ จนออกจากห้องคลอด คือ รู้สึกดี มาพักฟื้น ก็รอหมอเอาลูกมาให้ เป็นความรู้สึกที่อิ่มใจ และรักลูกมากๆ มันทั้งเจ็บ ทั้งปวด ทั้งทรมาน แต่ก็ทนจนได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็ก💓 13 พ.ย. 2563