ปรึกษาหน่อยค่ะ

ขอแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ บ้านนี้ท้องตอนเรียนจบแล้ว ( จบ ป.ตรี )มีงานทำ แต่ที่บ้านดุและระเบียบจัดมาก ตอนแรกก็กลัว กลัวไปทุกอย่างเพราะพ่อโหดมาก ( พ่อเคยเป็นทหารการทำโทษก็จะโหดหน่อย ตอนนี้พ่อเป็นครู ) แม่ก็ระเบียบเยอะมาก นิ่ง ตีกรอบให้เราทุกอย่าง พอเราแหกกรอบไปแล้วในใจก็กลัว (แม่เป็นครู) เราตรวจ ขึ้น 2 ขีด เราคิดวกวนอยู่นาน จนตัดสินใจว่าท่านรู้เร็วที่สุดน่าจะดีกว่า 2 วันถัดมาตัดสินใจพาแฟนเข้าบ้านเลยค่ะ บอกท่านไป ผลตอบกลับคือท่านนิ่ง น้ำตาไหลทั้งพ่อและแม่ แม่เดินหนีออกจากบ้านไปเลย เกือบตี 1 ท่านค่อยกลับมา และพ่อบอกแฟนเราเสียงแข็งและดุว่า "กลับไปก่อน" ที่บ้านไม่คุยกัน 2 วันบ้านเงียบมาก จนพ่อเราบอกว่า 'พรุ่งนี้พาแฟนมาคุยกันพ่อกับแม่จะคุยด้วย' พอวันถัดมามาคุยกันท่านก็บอกว่ามีความคิดที่ไม่ดีเท่าไหร่ เราจะโอเคกันรึเปล่า ซึ่งเรารู้แหละคืออะไรแต่ท่านไม่พูด ( คือเอาออก ) แฟนเราก็ยืนยันหนักแน่นเลยว่าจะเลี้ยง ไม่ทิ้ง ไม่เอาออก พ่อเราถามย้ำๆ เกือบ 5-6 รอบได้ว่าจะเลี้ยงไหวมั้ย จะดูแลได้ใช่มั้ย เพราะการเป็นพ่อคนแม่คนมันไม่ใช่แค่ชั่วคราว การเลี้ยงลูกบางทีต้องเลี้ยงจน 20 ปี แฟนเราก็ยืนยันหนักแน่นว่าไหว แล้วฝ่ายผู้ชายก็ให้ผู้ใหญ่มาคุยกันค่ะ สุดท้ายก็ได้ผูกข้อไม้ ข้อมือ ตอนนี้คลอดน้องแล้วค่ะ คนเห่อที่สุดก็คือตากับยาย ก่อนไปทำงานก็ต้องอุ้มต้องหอม ดึกๆ ก็แอบมามองดูหลาน สู้ๆ นะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไป อาจจะเล่างงๆ หน่อยแต่เข้าใจค่ะ สถานการณ์มันกดดันมากจริงๆ ทัังเครียด ทั้งห่วงลูก แต่เราก็ยังคิดว่าท่านรู้เร็วน่าจะเป็นการดีที่สุดค่ะ ปรึกษาพ่อแม่ดีที่สุดค่ะ ท่านอาจจะมีทางออกดีๆ ให้เรา เราเชื่อว่าต่อให้เราทำผิดมากแค่ไหนยังไงท่าคือพ่อและแม่ และเราคือลูกท่านให้อภัยและพร้อมช่วยเราเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ