รู้สึกหดหู่ใจ??

ตอนท้องเล็กๆเรายืนค่ะ แต่พอท้องแก่เราขึ้น3-4ครั้ง เราชอบปวดหน่วงๆเราจะไปยืนกดดันข้างหน้าเบาะคนชราและหญิงตั้งครรภ์ค่ะ พร้อมทำหน้าเหนื่อยๆบอกว่า “ขอนั่งได้มั้ยคะ???”

เห็นใจนะคะแม่​ เรื่องจิตรสำนึกพูดกันยากค่ะ​ อยู่ที่บุคคล ทุกวันนี้เลยไม่ขึ้นนรถไฟฟ้าเลยค่ะ​ เพราะกลัวคน​ ชน​ กลัวไม่มีที่นั่ง​ คนบางคนเห็นก็แกล้งมองไม่เห็นก็มี​ เห้อ

เห็นแล้วนึกถึงตัวเอง แม่บ้านนี้ต้องนั่ง 2แถวไปทำงานทุกวัน แทบจะยืนตลอด บางวันยืนจนหน้ามืด วันนี้มีพี่ผู้หญิงลุกให้นั่ง ดีใจน้ำตาซึม อย่างน้อยก็มีสักคนที่มองเห็น🤰

จำเป็นต้องไปทำงานใช้btsเหมือนกันค่ะ ปกติไม่มีคนลุกให้นั่งหรอกค่ะ ไม่หลับก็เล่นมือถือกันไป ที่นั่งสำรองสำหรับคนท้องก็เต็มตลอด เราก็ทำใจ ถือว่าฝึกความอดทนกันไปค่ะ

คุณแม่ต้องสตรองนะคะ เราขึ้นใต้ดินทุกวันน้อยมากคนจะลุกค่ะ เราน้อยใจทุกวัน แต่ทำอะไรไม่ได้ จะขอเค้านั่งก็ไม่กล้าพอ ท้อง7เดือนแล้วค่ะ นับครั้งคนลุกให้ได้เลย

นี่ก็ท้อง 5 เดือนต้องไปทำงานทุกวันเหมือนกันค่ะ ขึ้น bts จากปากน้ำไปอารีย์ทุกวัน ได้นั่งบ้างได้ยืนบ้างก็ต้องทนค่ะ โชคดีเจอจอคนมีน้ำใจก็ได้นั่ง ✌️😉สู้ๆนะคะแม่ๆ

คนสมัยนี้ไม่ค่อยมีน้ำใจ อยู่ต่างจังหวัด เดินอยู่ข้างฟุตบาท ก็ยังมีคนจงใจเดินมาเบียดแทรกให้เราหลบอยู่เลยค่ะ ท้องก็โตจะทิ่มหน้ามันอยู่ละ พูดละของขึ้นค่ะ

เดี๋ยวนี้ ไม่ค่อยมีน้ำใจคะ...เรายืนจนจะสุดสาย เขายังไม่ลุกให้นั่งเลย...เมื่อเช้ายังแอบคิดว่าอยากให้ bts ทำสัญลักษณ์ให้คุณแม่ตั้งครรภ์ยังไงดี ... ยืนนานๆ ปวดท้องมากคะ

เคยเจอเหมือนกันค่ะ ที่คลินิกเลย บรรดาคุณพ่อนั่งกันสบายใจเฉิบ บ้างก็วางกระเป๋าบนเก้าอี้ พอหันไปสบตา หลบตากันยกใหญ่ อิแม่เลยยืนตระหง่านกลางคลินิกกันไปเลยค่ะ

เหมือนกันเลยคะ บางคนก็ทำเป็นมองไม่เห็นทั้งๆที่ท้องก็โตและก็เป็นที่นั่งสำรองสำหรับคนท้อง ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองกับลูกในท้องว่าใกล้จะถึงแระอดทนๆนะลูก