ไม่ใช่เรื่องง่าย ในวันที่ต้องดูแลครอบครัวตัวเองเกือบ100%

ต้องบอกว่าพอถึงจุดนี้แล้วรู้สึกนับถือใจแม่ที่เป็นsingle mom และคุณแม่ที่ต้องทำงานทั้งในและนอกบ้านมากๆเลยจริงๆค่ะ พวกคุณแข็งแกร่งมาก แม่ๆเคยรู้สึกว่าร่างกายข้างในมันช้ำ อ่อนแรงไปหมดมั๊ยคะ? ทั้งที่ภายนอกเราก็ดูจะปกติดี.. ในวันที่ต้องดูแลครอบครัวของตัวเองแทบจะคนเดียวทั้งหมด ทั้งงานบ้านงานเรือน ความสะอาด เสื้อผ้า สามี และลูกเล็ก ทารก6เดือนที่กำลังซนวุ่นวายตลอดทั้งวัน ก็ช่างจะกินพลังงานดีเหลือเกิน แม้จะทำอะไรเวลาใกล้เคียงเดิมทุกวันแต่ก็ยังไม่ยักกะชินสักที มีบ้างบางทีที่จะมีสามีช่วยเล่นกับลูก เนื่องจากสามีก็ยุ่งกับธุรกิจของที่บ้าน หรือก็จะมีคุณยายแวะลงมาช่วยดูแลหลานและงานอื่นๆนานๆที แต่หน้าที่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นของเรา จริงๆแล้วการที่เราได้เลี้ยงลูกเอง เห็นพัฒนาการของเค้าในแต่ละวันมันก็เป็นอะไรที่มีความสุข และมันก็ทำให้เรามั่นใจว่าลูกจะได้รับสิ่งที่ดีและปลอดภัยสำหรับเค้า แต่... บางวันก็รู้สึกเหนื่อยมากจนไม่อยากรับรู้อะไร ทั้งดูแลลูกและช่วยงานสามี อยากจะขอยื่นใบลาพักผ่อนสัก3วัน บางวันก็เหนื่อยพอทน นอนพักสักหน่อยก็หาย บางวันลูกให้ความร่วมมือ สามีมีเวลาหน่อยก็เหนื่อยน้อยหน่อย วันแบบนี้ความสุขก็จะเพิ่มมากขึ้นอยู่บ้าง นานๆทีที่จะออกไปพบเจอครอบครัวใหญ่ มีคนช่วยเล่นกับลูก วันแบบนี้ก็จะมีความสุขอยู่มากเป็นพักๆ เป็นความสุขที่ไม่ยั่งยืนเท่าไหร่ พอมีเวลานั่งลงคิด หลายๆครั้งก็ได้แต่คิดว่าคนที่ต้องเลี้ยงลูกตัวคนเดียวโดยไม่มีคนช่วยเลย นี่น่านับถือใจมากๆนะ เค้าผ่านเรื่องพวกนี้มาได้ยังไงกัน เหนื่อยจนอยากจะร้องไห้ดังๆเหมือนกันมั๊ยนะ ..ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เรา และเราก็จะเป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกๆคนด้วยนะคะ สู้ๆนะคุณแม่(รวมถึงตัวเองด้วย)