รู้สึกท้อใจมากเลยค่ะ

เราเองก็เป็นแบบนั้นค่ะ เป็นก่อนเลิกกัน ไม่สนใจเลยสักนิด เราจะพึ่งผ่าตัดออกจารพ. ก็ขับรถกลับบ้านเอง ดูแลตัวเองทุกอย่าง พอบอกว่าลูกยังอยู่ เราก็ถามเหมือนกันว่าเป็นผู้หญิงละ ผู้ชายละ เค้าก็ตอบแค่ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่สนใจ แพ้ท้องจะเป็นจะตายไม่เคยมีถามเลยสักคำค่ะว่าเป็นไงบ้างเอายาไหม ไปหาหมอไหมไม่เคยมีค่ะ ดูแลตัวเองทุกอย่างและเค้าก็ทิ้งไปโดยสมบูรณ์ตอนครรภ์ได้6w ฝากท้องเอง เคยอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีแม้กระทั่งเคยขอร้องอ้อนวอนเลยค่ะ แต่มันก็แค่นั้นไร้ประโยชน์คนไม่มีความรับผิดชอบ มันไม่เอาอะไรเลย เงินสักบาทไม่เคยออก ตอนคุยกันบอกอยากมีลูกด้วยกันอยากนู้นนี่นั้น พอมีมาจริงๆบอกเราไม่สามารถเป็นแม่ของลูกนางได้ เหอะ ตลกค่ะ ตอนนี้16w ดูแลตัวเองทุกอย่าง หาเงินเอง ขับมอไซค์ไปกลับ20โล เหนื่อยมากแต่ต้องทำ ไปหาหมอก็ไปเอง เตรียมเงิน เตรียมใจด้วยตัวเองตลอดค่ะ บอกตามตรงพอไม่มีเค้าอยู่ มันแค่ช่วงเเรกที่โหว่งเวงในใจ แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันดีแล้ว ที่เป็นแบบนี้ เราเข้มแข็งเพื่อเด็กคนหนึ่งที่ไม่เคยเห็นหน้าได้มากจริงๆค่ะ