ตอนนี้เรากำลังตั้งครรภ์ได้ จะเข้าเดือนที่ 7 แล้วคะ เป็นลูกสาวคะ เรามีความรู้สึกว่า ในใบเกิดของลูกควรมีแค่เราคนเดียวก็พอไหม ไม่ต้องมีชื่อพ่อก็ได้ ให้ลูกมีเป็นลูกของเราคนเดียว คือเรามีความลังเลหลายๆอย่าง จากสิ่งที่พ่อของลูกทำอยู่ เค้ายังใช้ชีวิตแบบเดิม (ปัจจุบันยังเรียนอยู่ค่าใช้จ่ายในการเรียนทางด้านแม่เค้าเป็นคนให้อยู่ เรียนช้าอายุ 25 แล้วนะคะ) ใช้ชีวิตในแบบที่เค้าเคยเป็น ใช้เงินไม่ระวัง ไม่มีการวางแผนอนาคตว่าควรทำยังไงต่อ หมดไปกับเรื่องการพนันซะส่วนใหญ่ ทางบ้านเรารู้ว่าเค้าเป็นพ่อของลูกเรา แต่เค้าไม่บอกทางบ้านเค้าว่ากำลังมีลูก ซึ่งเราไม่ได้ซีเรียสว่าจะรู้หรือไม่รู้ แต่เรากังวลว่าเรากำลังต้องหาเลี้ยงลูกคนเดียว ธรรมดาก็เดือนชนเดือน ปกติเค้าจะใช้เงินที่แม่ส่งมาให้จนหมดแล้วยืมเราไป เพื่อไปเล่น พอเงินออกก็มาคืนแล้วยืมใหม่ วนลูปแบบนี้ จนตอนนี้อีกไม่นานลูกก็จะคลอดแล้ว เค้ายังใช้ชีวิตแบบเดิม ไปหาหมอก็เป็นเราหรือไม่ก็แม่เรา จ่ายเงิน ทางครอบครัวเราไม่รู้ที่เค้าทำแบบนี้ แต่เรารู้อยู่เต็มอกว่า เรื่องราวเป็นยังไง เราเครียดและลังเลกับสิ่งที่เกิดตอนนี้มากคะ เราถ่ายคลิปตอนลูกดิ้นเค้าไม่เคยดู พูดถึงลูกเรื่องชื่อ หรือ เรื่องจิปาถะ เค้าบอกจะพูดอะไรมากมาย แต่บางครั้งเค้าก็มีตอบกลับมาบ้าง เหมือนมีแค่เราที่สนใจลูกอยู่ฝ่าบเดียว พูดบ้างว่าจะทำงานนั้นงานนี้แต่ก็ยังแบบเดิม ใช้ชีวิตไม่นึกถึงวันข้างหน้าลูกออกมาจะเป๋นยังไง ลาคลอดเราเงินเดือนลดครึ่งนึง เงินเก็บก็ไม่มี ไม่เคยนอนกอดเรา กอดลูก เคยจับท้องอยู่ครั้งสองครั้ง เราเคยบอกกับเค้าว่าถ้าอายหรือไม่สะดวกใจ เรากับลูกอยู่ในมุมมืดได้ เราขอแค่อย่าให้ลูกอด ช่วยเราบ้างนะ แต่เราก็ท้อใจที่เรื่องราวยังเป็นแบบนี้ เลยคิดว่า ไม่ต้องมีเค้าเป็นพ่อ ไม่ต้องให้เค้ามาแบกรับในฐานะพ่อคนนึง ไม่ต้องมีชื่อให้ใครรับรู้ เพราะถึงมีไป ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น
เรายังรักเค้านะคะ รักจนเราท้อใจ เหมือนมีแค่เราที่พยายามทุกอย่าง ตื่นเต้นไปเองทุกอย่าง กังวลไปทุกอย่าง 😭😭