ทำใจยอมรับกับการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวยังไงค่ะ

ตอนนี้พยายามทำใจ แต่ห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่ร้องไห้ตลอดเวลา ทั้งวันและทุกๆคืน น้ำตาแทบเป็นสายเลือด รู้นะคะว่าต้องอดทนเพื่อลูกแต่มันห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึงเขาไม่ได้ หดหู่ใจ ทรมานใจมากที่สุด กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันมันไม่ง่ายเลย กินไม่ได้นอนไม่หลับ #คิดถึงพ่อของลูกค่ะ จะทำยังไงให้ผ่านเรื่องร้ายๆนี้ไปได้ค่ะ