ความผิดพลาดครั้งใหญ่?
ตอนนั้นหนูอายุ15ค่ะ หนูดื้อหนูรั้นไม่ฟังคำพ่อคำแม่สักอย่างเลยตอนนั้นกำลังรักในการเที่ยวติดเพื่อนมากๆการเรียนไม่เอาเท่าไหร่แต่ก็เรียนบ้างค่ะจนจบม.3ได้วุฒิ พ่อก็ไม่ให้เรียนต่อเพราะว่าติดเพื่อนมากๆหนูร้องไห้เสียใจที่ไม่ได้เรียนมากพอเพื่อนๆไปสมัครสอบกันหนูก็นอนอยู่บ้านไม่ได้ไปเสียใจมากๆเลยค่ะร้องไห้อยู่คนเดียวไม่มีใครสนใจถึงเวลามอบตัวเพื่อนๆก็ไปกันถ่ายรูปส่งมาให้ดูบ้างอะไรบ้างก็ยินดีกับเพื่อนที่ได้เรียนต่อ เเต่คัวเองก็นอนน้ำตาไหล พอใกล้ๆรร.จะเปิดก็เลยตัดสินใจไปขอร้องพ่อเรียนต่อม.4สัญญากับพ่อแม่ว่าจะตั้งใจเรียนจะทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจอีก พ่อก็เลยบอกว่าถ้าทำได้อย่างที่พูดพ่อก็ให้เรียน หลังจากวันนั้นหนุก็ติดต่อไปรร.คุณครูที่นั่นก็ใจดียังไห้ไปสมัครเเละสอบเพื่อเรียนต่อ(พอดีเป็นศิษย์เก่า)แล้วพอเรียนม.4ได้ไม่นานก็เริ่มเกเรเหมือนเดิม หนีเที่ยวบ้าง หนีออกจากบ้านบ้างทำนิสัยเดิมๆ เเต่มันหนักกว่าเก่า หนีออกจากบ้านพ่อแม่ก็ตามหาเจอบ้างไม่เจอบ้าง แม่ร้องไห้หนักมากทักตามหาเพื่อนหนูที่พอจะรู้ว่าไปกับไครไปอยู่ยังไง พอเขารู้ที่อยู่ว่าอยู่ตรงนั้นตรงนี้ก็หนีต่อ ทำไห้แม่เสียใจที่สุดแม่ใจแทบสลายที่ไม่เห็นหน้าลูก พอกับไปบ้านได้ประมาณอาทิตย์กว่า ก็หนีไปอีกจนเขาตามจนท้อ เขาก็เลยไม่ตามหนูก็ได้ใจใหญ่เลยทีนี้ เที่ยวกินเหล้าไปมั่วสุมกับเพื่อนๆ ละมีครั้งหนึ่งมีรุ่นพี่ชวนไปทำงานเเต่เป็นงานหางเครื่อง(แดนซ์เซอร์)ก็เลยไปทำได้ประมานเดือนกว่าๆก็แยกย้ายกันเพราะงานยังไม่ค่อยมีมาเท่าไหร่ ระหว่างที่เป็นแดนเซอร์ก็ได้คุยกับผุ้ชายคนนึงคุยได้ประมานอาทิตกว่าๆ เขาก็เลยชวมไปงานวันเกิดพี่เขา เขาก็เลยมารับแต่หนูก็ไม่ได้ไปคนเดียวพาเพื่อนไปอีก3คน พอไปถึงเราก็ดื่มกันตามประสาไปเรื่อยจนเริ่มมีอาการมึนเมา หนูและเพื่อนไปก็เลยชวนกลับเพราะว่าเช้ามีงานเต้นต่อ เเต่เขาไม่ยอมให้กลับพอบอกว่าจะไปส่งเขาก็พาพวกหนูกับเพื่อนๆไปนอนพักที่บ้านพี่เขากัน(เพื่อนหนูกลับไม่ไหวค่ะ)ละทีนี้ก็แยกกันนอนตอนแรกว่าจะนอนรวมเเต่ที่มันไม่พอเพราะคน10กว่าคน หนูก็เลยไปนอนกับคนที่หนุคุยด้วยแล้วก็เพื่อนอีก1คนละก็มีผู้ขายไปอีกคน พอไปถึงก็แยกห้องนอนตามปกติ เเละวันนี้ก็เป็นวันที่ผิดพลาดมากที่สุด หลังจากวันนั้นเขาก็ทักมาคุยทุกวันไห้กินยาบ้างอะไรบ้างเเต่หนูไม่ได้กิน เพราะไม่มีเวลาเลย ละหลังจากนั้นก็เลิกคุยกันไปเพราะหนูไม่มีเวลาไห้เขา พอออกจากวงแดนซ์แล้วก็มาอยู่ที่บ้าน อยู่กับพ่อแล้วก็น้องอีก2คน สังเกตดูตัวเองว่าประจำเดือนไม่มาเเต่ก็ไม่เอะใจอะไรเพราะว่าเคยเป็นค่ะที่ประจำเดือนไม่มาเดือนนึง แล้วอีกเดือนก็มา ครั้งนี้ก็เลยคิดว่าเป็นเหมือนครั้งที่ผ่านมา เเต่รู้สึกว่าท้องมันเริ่มนูนๆ แต่ก็ไม่อะไรพอแม่กลับมาจากต่างจังหวัดพ่อก็เลยให้แม่ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้ตรวจ พอตรวจเสร็จก็ขึ้น 2ขีดจริงๆค่ะ พ่อเลยถามว่าจะเอายังไง้กันแม่ก้อบอกว่าเอาไว้ไม่เอาออก เพราะว่าที่ตรวจเจอตอนนั้นน่าจะประมาณ2เดือนแล้ว เเล้วพ่อไห้ติดต่อเขากลับไป ก็คุยกันไม่รู้เรื่อง พ่อก็บอกว่าจะเเจ้งความถ้าไม่รับ ทางฝ่ายชายก็ปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกของเขา เราก็นึกแอบเสียใจที่ได้แล้วก็ทิ้ง แต่ก็ไม่อะไรถ้าเขาไม่รับหนูก็เลี้ยงได้ หนูเสียใจมากเลยค่ะที่เป็นแบบนี้ เรียนก็ยังไม่จบอนาคตก็ไม่มี ทางบ้านก็มีปัญหาพ่อแม่แยกทางค่ะ เสียที่สุดตัวเองเป็นภาระไห้กับครอบครัวไม่พอ ยังจะมีเด้กที่ไม่รู้ประสีประสามาเป็นภาระอีก หนูสงสารลูกที่เกิดมามากๆพ่อก็ไม่มีกลัวว่าวันนึงเขาจำความได้เขาถามว่าพ่อเขาอยู่ไหนพ่อเป็นใคร หนูไม่รู้ว่าจะตอบลูกยังไงเลยค่ะ ครั้งนี้มันบทเรียนที่แพงที่สุดในชีวิต มอบของขวัญให้พ่อกับแม่ด้วยสิ่งนี้ สิ่งที่เขารับไม่ได้ ถ้าย้อนเวลาไปได้หนูอยากจะตั้งใจเรียนจะเชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่ เเต่ตอนนี้มันก็สายไปแล้วค่ะ แต่หนูก็จะสู้เพื่อลูกค่ะ ตอนนี้28w+6แล้วค่ะ อีกไม่นานก็จะได้เจอกันเเล้วน่ะลูกแม่ แม่รอเจอหน้าลูกอยุ่นะเราจะสู้ไปด้วยกันนะลูก???
