ถ้าคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว

เราเลิกกับสามีตอนลูกคนแรก 1 เดือน 10 วันค่ะ เลิกเพราะเค้ามีความคิดเด็กๆ ยังติดเล่นเกมส์ ขอเงินพ่อแม่ ไม่ทำงาน เราเลิกโดยไม่โทษเค้านะผิดที่ตัวเราไปเอาเค้าแต่แรกเอง (ทีแรกเค้าดีทำงานมีความรับผิดชอบมาช่วงหลังติดเพื่อนติดเกมส์) เคยคิดว่าสงสารลูกที่จะไม่มีพ่อ (เพราะเราเองก็มีพ่อแม่เลิกกัน และตีกันให้เราเห็น) แต่คิดแล้วจะสงสารลูกมากกว่าเดิมที่มีพ่อที่ยังคิดไม่ได้ คือยังไม่รู้จักความรับผิดชอบ ตอนเลิกกันไม่มีเงินติดตัวสักบาท ให้ที่บ้านมารับกลับบ้าน อยู่บ้านได้สองวัน ออกหางานและได้งานเลย ก็ทำงานกัดฟัน อดทนกับฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลง เป็นซึมเศร้าเคยคิดอยากฆ่าตัวตาย สุดท้ายมองหน้าลูกแล้ว เด็กไร้เดียงสา เค้าไม่ผิดอะไรเลย เราทำไม่ลง ท้อแต่ไม่ถอย ผลักดันตัวเองทำงานจนมีหน้าที่การงานที่ดี ทุกวันนี้พูดได้เต็มปากว่าเลี้ยงลูกมาเองคนเดียว โดยมีพี่สาวดูแลลูกให้หลังคลอด กลับจากทำงานมาเลี้ยงลูกเองทุกอย่าง *ที่เรามาเล่าเพราะอยากให้แม่คิดดีๆนะคะ การจะตัดใครสักคนมันไม่ยากเท่าใจเราเองที่อยากจะตัดเค้าจริงๆ หรือพูดเพราะน้อยใจ ถ้าตอนนี้ภาระหน้าที่ยังไม่พร้อมดูแลลูก แม่อดทนอีกหน่อย คลอดน้องแล้วค่อยว่ากัน หรือถ้าแม่ไม่ไหวจริงๆ ก็ถอยมาก้าวนึงค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกท่านนะคะ