คือเราทะเลาะกับครอบครัวเเละสามีเรื่องการดูลูก วันนั้นเราดูลูกปกติเลยค่ะสามีเลิกงานมาก็มาอุ้มมาหอมลูกเป็นประจำค่ะเเล้วลูกอาการเหมือนจะง่วงนอนขยี้ตาพ่อเราเลยบอกไห้เอาลูกไปกินนมนอนบนห้องเราก็ขึ้นไปไห้นมลูกเเต่ลูกก็ไม่กินจะเล่นอย่างเดียว เราเลยเดินลงมา เเล้วอุ้มลูกไห้สามี สามีหยอกเล่นกับลูกเเปบๆสักพักสามีก็เอามาไห้เราลูกก็งอเเงขยี้ตาเหมือนง่วงนอนอีกรอบ สามีเลยเอาลูกไปเเล้วเดินกล่อมลูกไห้หลับ เราก็นั่งเล่นกับพ่อกับเเม่เเล้วลุงเราก็บอกไห้เราไปเอาลูกนอนเเล้วไห้สามีมานั่งกินเบียร์กับเขา เราเลยเดินไปเอาลูกมาเเล้วไห้ลูกกินนมอยู่บนห้องเเต่ก็ไม่กินเหมือนเดิมเเล้ววันนั้นเป็นวันที่เราเพลียมากๆเหนื่อยมากค่ะวินาทีนั้นคืออยากนอนมันอ่อนเพลียไปหมดเราไม่ไหวเลยเดินลงไปข้างล่าง ทำหน้าไม่พอใจใส่สามีเพื่อไห้รู้ว่าเราไม่พอใจที่ไม่มาช่วยดูเเต่สามีก็ยังไม่สนใจเราเลยอุ้มลูกเดินกลับบ้านไปอีกหลังหนึ่ง เราคิดว่าสามีจะมาตามเเต่ไม่มาเลยเขาไม่สนใจอะไรเลยยังนั่งเล่นคุยกันสนุกสนานกับพ่อเเม่เราเเละพี่ชายของพ่อ เรานั่งร้องไห้เเล้วโทไปหาเเม่ว่า เมื่อไหร่สามีจะกลับบ้าน เเม่ตอบมาว่า ก็เขาเล่นอยู่ เราพูดไม่ออกนี่คือเเม่เราเเท้ๆมั้ย? เราเลยวางสายเเล้วพิมพ์ไประบายต่างๆว่าเราเหนื่อยทำไมไม่ไห้สามีมาช่วย เเม่ตอบว่าก็พี่ชายพ่อมาอยากไห้สามีเราทำความรู้จักไว้ เราเลยไม่รู้จะพูดอะไรอีกเลยตอบไปเเค่ว่า งั้นก็อยู่รู้จักกันไปลูกเดี๋ยวดูคนเดียวก็ได้ เเม่ตอบว่ามึงคุยกับกูไม่ได้ก็ไปที่อื่น ? เรางงว่าเราผิดอะไรตรงไหน เเม่ว่าเราเอาเเต่ใจเอาเเต่ตัวเองไม่นึกถึงความรู้สึกคนอื่นบอกว่าเราเป็นเเม่เราก็มีหน้าที่เเค่ดูลูก ผช .ไม่มีนมจะดูจะเอานอนได้ยังไง! เราก็พูดไม่ออกได้เเต่ร้องไห้ออกมาเเล้วมองหน้าลูก ในที่สุดสามีก็มาค่ะเราก็เปิดประตูไห้ร้องไห้ เราอยากถามเเม่ๆทุกคนที่เห็นเม้นนี้ค่ะ คนเป็นพ่อคือไม่ช่วยดูก็ได้ใช่ไหมคะ เราดูคนเดียวมาตลอดเเค่เราบ่นว่าเราเหนื่อยอยากพักไห้มาช่วยดูหน่อยเรากลับเป็นคนงี่เง่าเอาเเต่ใจเลยหรอเรารู้ว่าผช.ไม่มีนมเเต่เเค่คุณมาช่วยดูมาช่วยอุ้มเเค่นี้เองค่ะ นี่ไม่สนใจอะไรสักอย่าง วันอื่นๆเวลาลูกไม่นอนคุณไม่มีนมยังอุ้มหลับกล่อมไห้นอนได้เลยเวลาเราอุ้มพ่อเเม่เราไม่เคยเอ่ยปากว่าไห้สามีมาอุ้มสักคำ เเต่พอสามีอุ้มเเปบเดียว พ่อเราพูดเเล้วค่ะว่าไห้ไปเอาสามีจะได้กินข้าวเวลาเรากินข้้าว บอกเเต่ไห้เรากินเร็วๆ ทั้งที่ เราพึ่งจะได้นั่ง เราเหนื่อยมากค่ะ