เราบอกไปตรงๆเลยค่ะ ว่าแม่หนูท้อง แม่ไม่คุยด้วยประมาณ 3 วันค่ะคือไม่ด่าไม่ว่าไม่อะไรเลย เงียบหลบหน้าอยู่ 3 วันนั้นแหละค่ะตอนนั้นคือเราเครียดมากๆ กังวลมาก แต่พอแม่ตั้งสติได้หรืออะไรไม่รู้ ด่ายาวเป็นชุด เทศนายาวเป็นอาทิตย์เลยค่ะ แต่เรากลับรู้สึกโล่งมากๆ ซึ่งตอนท้องเราก็ยังไปเรียนอยู่ ขาดเรียนแค่ตอนคลอดแล้วพักฟื้นอยู่ รพ. ออกจาก รพ. มาก็ไปเรียนทั้งที่แผลก็ยังไม่หายดี ช่วงไปเรียนพ่อแม่แฟนช่วยดูลูกให้ เรียนเสร็จกลับมาเลี้ยงลูก พอเริ่มมีสต็อกน้ำนมเราก็เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เลี้ยงลูกไปด้วย บอกเลยว่าโคตรเหนื่อยกว่าจะจบ แต่ทุกวันนี้กลับมีความสุขมากๆที่ผ่านจุดๆนั้นมาได้ ลูกเป็นแรงผลักดันทุกอย่างเลย ทุกอย่างจริงๆ บางทีเราก็คิดนะว่าถ้าเราไม่มีลูก เราอาจจะเรียนไม่จบเลยก็ได้