คือ ชีวิตคู่เราไม่ได้เริ่มด้วยความรักเริ่มต้นมาจากความผิดพลาดคนเป็นแม่อย่างเราก็ทังแต่รู้ว่าท้องไม่อยากเอาเด็กออกพยายามรักษาเขาไว้เพราะเขาก็อยากเกิดมาเป็นลูกเราทังแต่แม่ท้องจนคลอดแม่ไม่เคยได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อเลยถึงเราจะอยู่ด้วยกันแต่งงานกันแล้วก็ตามเขาไม่เคยลืมคนที่เขารัก เวลาเขาโฟสทังเฟสเขาเอ่ยถึงพูดถึงแต่คนที่เขารักถ้าจะแยกทางกันก็ไม่อยากให้ลูกต้องขากพ่อหรือขาดแม่ ที่ทนอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อลูก แต่ไม่รู่ว่าแม่จะอดทนอีกได้นานแค่ไหนคนเราไม่ได้รักกันแล้วมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันหาความสุขได้ยากบางทีร้องไห้จนรู้สึกว่าเหมือนตังเอง ไร้ค่ามากเลย เวลานอนหันหลังต่อกันแบบนี้ เจ็บปวดที่สุดเลย
ไม่รู้จะไปต่ออย่างไงเคลียดมาก ที่ยิ้มได้ก็เวลาอยู่กับลูกแค่นั้นและไม่รู้ว่าแม่ๆท่านไหนเจอปัญหาแบบเราบ้างแก้ไขอย่างไงอดทนไปต่ออย่างไงช่วยแน่นำบ้างนะค่ะ??