กอดลูกคุยกับลูกให้ได้มากที่สุดครับค่อยๆคุยค่อยๆปรับกันไปถามเขาดีๆว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วหนูอยากให้พ่อแม่ช่วยอะไรได้บ้างคุยกันดีๆครับแล้วพ่อแม่อย่างเราต้องตั้งสติให้ได้และเร็วที่สุดไม่ฟูมฟายตื่นตระหนกหรือวินไปกับลูกเพราะถ้าเราตามอารมณ์ของลูกไปด้วยครับลูกเรานั่นแหละจะสติแตกก่อนเพื่อนเลยเพราะน้องยิ่งเล็กเท่าไหร่ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ความรู้สึกตัวเองได้ดีพ่อแม่อย่างเรานี่แหละครับที่จะเป็นที่พึ่งให้กับเขาได้

บ้านนี้เวลาลูกโมโหหรือไม่พอใจอะไรจะพยายามเล่นกะเขาค้ะให้เขาหัวเราะและเดี๋ยวอารมณ์เขาจะเปลี่ยนเอง

พูดกับลูกก่อนค่ะ ถ้าไม่รู้เรื่องจะปล่อยให้เค้าคิดเองซักพักค่ะ แล้วเค้าจะมาขอโทษเอง

บ้านนี้ใช้เหตุ อธิบายให้ฟังว่าไม่ได้เพราะอะไรลูกก็จะหยุดฟังแล้วทำตามที่เราพูด

ถ้าลูกร้องไห้แล้วใช้วิธีในตัวเลือกไม่ได้ผลจะร้องเพลงเด็กที่ลูกชอบให้ลูกฟัง

พูดกับลูกและมีข้อตกลง ถ้าลูกไม่ฟังแม่ก็จะปล่อยให้เค้าเย็นลงเอง ค่ะ

ที่บ้านต้องเสียงดังใส่ ถึงใจเย้นลง พอเสียงดังปุ๊บ มาหอมมากอดทันที

ปล่อยเขาอยู่คนเดียวให้เขาใจเย็น เราใจเย็นค่อยคุยอธิบายเหตุผล

ดูเขานิ่งๆจนกว่าเขาจะเงียบไปเอง จะไม่ฝึกโอ๋เดี๋ยวได้ใจคะ

ปล่อยให้เวลาช่วงนั้นผ่านไปก่อนแล้วอะไรๆจะดีขึ้นเองค่ะ