เอาลูกออกมาจากที่สาธารณะก่อนเพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น จากนั้นปล่อยร้องตามสบาย รอจังหวะสะอึกสะอื้น แล้วค่อยๆปลอบ จังหวะที่กำลังร้องไห้เด็กไม่ฟังหรอกค่ะ ต้องให้ปล่อยอารมณ์ออกมาก่อนเมื่อเริ่มสงบค่อยสอน

เอาจริงๆคือลูกไม่เคยร้องไห้ เอาแต่ใจหรืออาละวาดเลยค่ะ อาจเป็นเพราะเริ่มพาไปที่สาธารณะในวัยที่เค้ารับรู้และเข้าใจอะไรๆมากขึ้น เลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องนี้ค่ะ

เคยเจอหลายคนอยุ่ลูกร้องหนักมากเดินเฉยไม่สนใจ เสียงดังจนคนอื่นมองเยอะมาก แทนที่จะอุ้มหรือพูดอะไรก็ได้ให้เขาหยุด แต่ถ้าอยุ่บ้านคุณ​ไม่สนใจก็ไม่มีใครว่าเลย

จูงลูกไปที่เงียบๆ ไม่ค่อยมีคน บอกว่าให้หยุดร้องก่อนแล้วแม่จะพูดด้วย พอลดลง คัยกับเค้าด้วยเหตุผล แล้วกอดค่ะ

อย่างเเรกก็คือ​ โอ๋หรือพูดดีๆใส่ลูกก่อนค่ะ...เเล้วตกลงกันว่าหนูต้องการอะไรหรือพาเบี่ยงเบนความสนใจค่ะ

พาไปที่สงบๆ แล้วหาวิธีสื่อสารทำความเข้าใจความต้องการของเขา อาจจะได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ฝึกเราฝึกเขา

น้องไม่เคยร้องในที่สาธารณะเพราะก่อนออกบ้านเราจะตกลงกันทุกครั้งว่าจะไปไหนต้องทำตัวอย่างไร

ลูกยังเล็กเลยยังไม่ได้พาออกไปข้างนอก แต่ถ้าโตกว่านี้จะต้องคุยกับเขาด้วยเหตุผลก่อนไปค่ะ

โชคดีมากค่ะที่ลูกบ้านนี้ไม่เคยอาละวาดเวลาไปข้างนอก แต่จะซนวิ่งไปทั่วสงสัยอยากรู้ไปหมด

ปล่อยให้ลูกร้องสักพัก แล้วโอ้ ให้ใจเย็นแล้วค่อยถามพูดกันด้วยเหตุผล น้ำเสียงใจเย็น