ขอคำแนะนำจากคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวหน่อยค่ะ จะผ่านเหตุการณ์แบบนี้ไปได้ยังไง

ตอนลูกคนเเรก ตัดสินใจเลิกกับพ่อเค้าตอนท้องได้4เดือนค่ะ อายมั้ยก็อายนะคะ เเต่เอาเข้าจริงๆเเค่เวลาเลี้ยงลูกก็หมดไปวันๆเเล้วค่ะ ไม่มีเวลามานั่งคิดถึงอะไรมากมาย โหยหาการนอนมากกว่าสิ่งอื่นใด ชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อไป ยังต้องเจอกับอะไรอีกเยอะค่ะ สุดท้ายก็เป็นเพื่อนกันเป็นเเค่พ่อเเละเเม่ของลูกในนามเท่านั้น เพราะเราไม่ได้กีดกันไห้พ่อลูกเค้าเจอกัน เเต่ตอนนี้นี้เราเองก็มีครอบครัวใหม่กำลังท้องคนที่สองมีความสุขดีค่ะ เวลาจะเยียวยาทุกอย่างเองนะคะพยายามอย่าไปคิดมากค่ะ หาอะไรทำ ขอไห้ผ่านมันไปได้เร็วๆนะคะ