50 ตอบกลับ
พี่ท้องตอนจะขึ้นมหาลัยปี2 ที่บ้านมีทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แฟนพี่กำลังจะจบม.6 ตอนแรกพี่คิดว่าไม่สามารถเลี้ยงได้แน่ๆเพราะแฟนยังจบแค่ม.6 รู้ตัวตอนท้องได้4สัปดาห์ พี่คุยกับที่บ้านคุยกับแฟนก่อนเรยว่าจะเอายังไง แฟนพี่ไม่อยากเสียลูกไป พี่ก็เชื่อใจยอมดรอปเรียนมาอยู่กับแฟน ตอนนี้แฟนพี่ทำงาน พี่ท้องได้38w จะได้เจอลูกแล้ว พูดแบบตรงๆเรยนะว่าระหว่างทางโดนคนว่าคนนินทาสารพัดอย่าง แต่พี่เชื่อใจแฟนว่าสามารถเลี้ยงลูกได้ หนูต้องถามตัวหนูเองกับแฟนหนูว่าจะสามารถเลี้ยงเด็กคนนี้ได้ไหม หนูต้องเหนื่อยอีกเยอะมากยอมเสียสละทุกอย่างให้ลูกได้หรือเปล่า ต้องคิดหลายๆอย่างถ้าต้องเลิกกับแฟนขึ้นมาจะเอายังไงต่อ คิดถึงอนาคตของตัวเองและลูก ถ้าจะเก็บลูกไว้ต้องคิดว่าจะทำยังไงให้เลี้ยงลูกได้ ให้ปรึกษาพ่อแม่และแฟนหนูให้ดีหาทางออกให้ได้ พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ
เคสเราก็ท้องตอนเรียนอายุ19-20ตอนเเรกก็คิดมากกังวลไปหมดเเต่พอเอาเข้าจริงๆเเล้วมันไม่ได้เป็นเรื่องเลวร้ายอะไรเลยเเค่เรากล้าพูดลองปรึกษาครอบครัวเรากับเเฟนตอนเเรกครอบครัวเราก็ด่าๆเเต่ก็เพราะเป็นห่วงส่วนครอบครัวแฟนดีมากรับผิดชอบทุกอย่างครูที่มหาลัยก็คอยช่วยตลอดตอนนี้เรากับเเฟนก็เเต่งงานกันเเล้วตอนนี้ก็27สัปดาห์กว่าๆ จริงๆเเล้วมันก็อยู่ที่ตัวเราเลยค่ะว่าจะไหวมั้ยถ้าคิดว่าไหวครอบครัวโอเคก็เอาไว้เลยค่ะตอนเเรกเราก็คิดจะเอาออกเเต่คิดไปคิดมาเก็บเขาเอาไว้ดีกว่าถึงจะเหนื่อยหน่อยเเต่ก็คุ้มสุดท้ายนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเจ้าของโพสเลยค่ะว่าจะเก็บไว้รึจะเอาออก
เค้ามาท้องตอนอายุ19จะ20 การเรียนกำลังไปได้ดีกำลังหาที่ฝึกงานเเละกำลังจะไปจีน เเละอยู่ๆมาพลาดท้องทุกอย่างที่คิดที่เตรียมไว้ต้องยกเลิกหมดทุกอย่าง มีเเต่ผูิใหญ่มีเเต่คนบอกนี่มันยุคสมัยไหนเเล้ว เรื่องการเรียนพักไว้ก่อนพร้อมค่อยเรียนก็ได้พักไว้ซัก2-3ปีจะกลับไปเรียนก็ไม่สายนะ ตอนนี้เค้า31+1สัปดาห์เเล้ว ก็คิดทุกครั้งนะคะว่าที่เค้ามาเกิดกับเราเป็นเพราะโชคชะตา เขาอาจจะเกิดมาเป็นความภูมิใจของเรา รอยยิ้มที่ทำให้เราต้องสู้เพื่อเขา ตอนนี้ไปตรวจหรือไปฝากครรภ์ดีกว่าค่ะ เพราะมีความเสี่ยงตรงอายุยังน้อย
อย่างแรกเลย หนูห้ามเครียดห้ามคิดมาก เพราะมันไม่ดีต่อเจ้าเด็ก อย่างที่สอง หนูต้องไปปรึกษาแพทย์ แพทย์จะได้บอกแนวทางบอกวิธีการใช้ชีวิตหลังจากนี้ อย่างที่สาม หลังจากนี้หนูจะไม่ใช่เด็กคนเดิมอีกต่อไป เพราะหนูมีเจ้าตัวเล็กแล้ว อย่างที่สี่ หนูต้องมั่นใจในตัวเอง ว่าหนูเป็นแม่คนได้ แม้หนูจะเพิ่ง 15 ก็ตาม เพราะตั้งแต่พี่โตมา พี่ไม่เคยได้ยินหรือได้อ่านหนังสือเล่มไหน ที่บอกว่า เด็ก15 เป็นแม่ไม่ได้ ดังนั้นหนูอย่าไปแคร์คำพูดคน
เราก็ท้องตอนม.6ค่ะแต่เป็นช่วงใกล้จบพอดี ท้องไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะคะ ถ้าครอบครัวน้องทราบเรื่องแล้ว ลองบอกแฟนนะคะแล้วก็ให้แฟนไปบอกพ่อแม่เขาว่าจะตกลงกันยังไง *แต่ขอชื่นชมความรับผิดชอบของจขพ.ค่ะที่กล้า ยอมรับ เพราะอายุเท่านี้ส่วนใหญ่จะกลัวจนต้องไปกินยาขับออก* ส่วนเรื่องเรียน สามารถไปเรียนต่อกศน.ให้จบม.3ได้ค่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะคะสู้ๆค่ะคุณแม่
ปรึกษาพ่อแม่เราและแฟนค่ะ หนูพึ่ง15 เอง ผู้ใหญ่เขารับผิดชอบทั้งหมด เขาไหวไหมเขาคิดยังไง ที่จะต้องดูทั้งหนูและลูกหนู ถ้าฝั่งแฟนไม่รับผิดชอบ หรือตอนนี้รับและภายหน้ามีปัญหา ครอบครัวเราจะโอเคไหม เพราะตัวหนูเอง คงต้องเลี้ยงลูกและด้วนอายุแค่นี้ยังหางานอะไรทำไม่ได้ ปรึกษากันหลายๆมุมค่ะ ถ้าอายุครรภ์ไม่เยอะ มีทางแก้ไขมีหน่วยงานพร้อมให้คำปรึกษา
ถ้าผู้ชายรับผิดชอบก็พูดคุยกับผู้ปกครอง ส่วนเรื่องเรียนสามารถไปเรียนได้ปกติหากไม่แพ้เยอะเกินไปคุณครูสมัยนี้เข้าใจนักเรียนแจ้งครูที่ปรึกษาประจำห้องว่าเราท้องอยู่ ท้องแรกท้องไม่ใหญ่ก็ไปเรียนให้จบม.3ดีกว่า เราก็ไม่จบมีตอนม.4เทอมแรกเหมือนกันแต่พอใส่ชุดนักเรียนก็มองไม่ออกท้องไม่ใหญ่ กว่าน้องจะคลอดใกล้ปิดเทอมพอดี ถ้าคิดว่าไปไหวนะค่ะ
ถ้าคิดจะเลี้ยงเค้า อันดับแรก ต่อจากนี้น้องจะไม่ใช่เด็กอีกต่อไป หน้าที่ของน้องคือต้องเลี้ยงดูเค้าให้ดีที่สุด อย่าทิ้งภาระหน้าที่ตรงนี้ เมื่อกลับไปศึกษาต่อ ก็จงอย่าลืมว่าเราไม่ใช่แค่เด็กอายุ 15 แต่คือแม่ของคนๆ หนึ่งแล้ว ไม่มัวแต่หลงเมี่ยวเล่นไปวันๆ น้องต้องถามตัวเองว่าพร้อมมั้ย แล้วตอบตัวเองให้ได้ อย่ารอแต่คำตอบของคนอื่นค่ะ
พ่อแม่รับได้ เราว่าเปนอะไรที่ซัพพอร์ตจิตใจได้ดีที่สุดแล้ว ช่วยกันเลี้ยงเค้าไห้เติบโตไปอย่างดีที่สุด แล้วอย่าทิ้งการเรียน สู้ๆนะจ้ะ พี่เปนกำลังใจไห้คะ อีกอย่างมีลูกเร็วก้อดีอีกแบบนะ ลูกกับแม่จะได้ดูเหมือนเปนเพื่อนกัน 😂😂 อันนี้ความเห็นส่วนตัว นะจ้ะ แต่ถ้าไม่พร้อมจะเอาออกก้อแล้วแต่น้องเลย แต่ต้องก่อน12วีคนะจ้ะ ✌️
ถ้าคิดว่าจะเอาออกก็เอาออกได้ค่ะถ้ายังไม่พร้อมจริงๆเพราะปัจจุบันถูกกฏหมายเเล้วปรึกษาพ่อเเม่เลย ตอนนี้เราก็อายุ15เหมือนกัน เเต่ว่าไม่ได้เอาน้องออกเพราะว่าครอบครัวอยากให้เก็บน้องไว้ เรื่องเรียนก็รอเรียนใหม่พักไปก่อน1ปีค่ะ กำหนดคลอดเดือนกันยานี่เอง ตอนเเรกกังวลมากๆเหมือนกันค่อยๆคิด คิดให้มั่นใจ