ปกติค่ะ ไม่ต้องกังวลนะ เรื่องติดมือแล้วแต่บ้าน แล้วแต่นิสัยเด็ก ตอนเล็กๆแม่พี่ก็บอกว่าพี่ติดมือ อุ้มแล้ววางจะฉี่ (สมัยก่อนไม่ค่อยใช้แพมเพริ์สกัน) ร้องให้อุ้มต่อ แม่ต้องทำงานกลางวัน ต้องฝากยาย กลางคืนกลับมา แม่ไม่มีน้ำนม แต่พี่ยังติดเต้าก็จุ๊บทั้งนมไม่ออก ยาวมาเป็นขวบ พอมาถึงลูกตัวเอง ช่วง 1-4 เดือนแรก ลูกร้องงอแง ต้องให้นมทุก 2-3 ชม. ต้องอุ้มให้หยุดร้อง แต่ที่บ้านค่อยๆเปิดม่าน คุยกับลูกถึงเขาฟังไม่เข้าใจก็บอกไปก่อนค่ะว่ากลางวัน ปิดม่านก็บอกกลางคืน หรือถ้าบ้านไม่มีหน้าต่าง ก็ใช้ไฟ แล้วบอกเวลาลูกก็ได้ค่ะ ตามด้วยคำว่า นอนกันนะลูก ตอนอยากให้ตื่นก็พูดว่าเช้าแล้ว หรือตื่นกัน เด็กเล็กหลายบ้านก็อาจจะนอนไม่เป็นเวลา บางบ้านก็ทำได้ไว แต่เราอย่ากดดันตัวเองมาก ทำได้ถือเป็นกำไร ทำไม่ได้ ก็ค่อยๆหาทางนะ พี่ก็เลี้ยงลูกคนเดียว กลางวัน เพราะสามีไปทำงาน ไม่มีใครช่วย กว่าลูกจะเลิกติดเต้าลำบากมาก แหกปากร้องกลางดึกทุกคืน เกรงใจข้างบ้าน กว่าจะได้กินข้าวตัวเองแต่ละวัน ของลูกต้องเสร็จก่อน แรกๆสามีไม่เข้าใจ เพราะสามีไปอ่านเจอ พวกบ้านที่ปรับเวลานอนลูกได้แล้ว ทะเลาะกันบ่อย หลังๆดีขึ้น เพราะเขาก็เห็นแล้วว่า เราทำคนเดียว แล้วเด็กแต่ละบ้าน เลี้ยงง่ายหรือยาก มีหลายปัจจัย สภาพแวดล้อม กรรมพันธุ์ คนเลี้ยง(มีเวลาแค่ไหน อย่างพี่กับสามีทำงานบ้านกันเอง ไม่มีแม่บ้าน) ช่วงขวบปีแรก พี่ก็เครียดนะลูกคนแรก ร้องไห้บ่อยมาก รู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจเรา จะเหนื่อยมากๆ เวลาลูกร้องไม่หยุด กล่อมไม่ลงยิ่งเครียด แต่ก็ค่อยๆรู้ ค่อยๆสังเกตว่าร้องเพราะหิว หรือน่าจะอิ่มแล้ว ร้องอ้อน หรือร้องเพราะมีลมในกระเพาะ ถ้ามีลม ก็ใช้มหาหิงส์ชุบสำลีทารอบสะดือกับท้องบางๆ จับลูกเรอหลังกินนม ถ้ายังร้องก็จะหาว่าโดนอะไรกัดไหม แนะนำน้อง เปิดสมุดสีชมพูอ่านนะ มีคำแนะนำ แต่ละช่วงวัยจะลูกกี่คนก็อ่านได้ หลักๆก็คล้ายๆกัน ไม่ไหวก็มาโพสต์ถามในแอป แต่ถ้าไม่ได้คำตอบกระจ่างก็ไปปรึกษาหมอที่รพ.เวลาหมอนัด สู้ๆค่ะ
อ่านเพิ่มเติม
