โมเม้นท์ที่แม่ไม่เคยลืม คือโมเม้นท์ที่ตัวเองท้องลูกคนแรก แต่แม่เป็นเบาหวานก่อนท้องอยู่แล้ว แม่ต้องฉีดยาทุกวันที่บริเวณหน้าท้อง จาก1ครั้งต่อวัน ขยับเป็น2ครั้งต่อวัน พร้อมเจาะเลือดปลายนิ้วก่อนและหลังทานอาหาร จดบันทึกส่งหมอเบาหวานทุกเดือน น้ำตาลก็ไม่ดีขึ้นเลย ทั้งๆที่กินแบบระวังสุดๆ เจอหมอ หมอดุทุกครั้ง พูดถึงลูกว่ามีความเสี่ยงต่อการพิการ หัวใจหยุดเต้นได้ตลอด คนเป็นแม่ก็ได้ฟังก็เครียดทุกครั้ง คำพูดหมอคือไม่รักลูกตนเองหรอแม่ เขาอยู่ในท้องเราแค่9 เดือน ถ้าเป็นไรขึ้นมามันย้อนกลับไปทำไรไม่ได้ ทรมานปรับยาก็แล้วเบาหวานก็ไม่ลง ดีบ้าง สูงบ้าง น้ำตาลไม่ดีตลอด หมอขู่จะให้นอนโรงพยาบาลตลอดถ้าน้ำตาลไม่ดี จนใกล้คลอดสัปดาห์ที่ใกล้คลอด หาหมอครั้งสุดท้ายบอกน้ำตาลไม่ดี จับเราแอดมิท 3วัน แถมช่วงโควิด ไม่ให้ใครเฝ้า ทรมานใจแม่อีกครั้ง นอนโรงพยาบาลร้องไห้ทั้งคืน อยากกลับบ้าน ร้องจนปวดหัว นอนไม่ได้ พยาบาลต้องเอายาแก้ปวดให้กิน ทั้งๆที่ตลอดเวลาท้องเราไม่เคยกินยาใดเลย อยู่โรงพยาบาล 3 วันกินๆ นอนๆ เจาะเลือด ฉีดยา ในโรงพยาบาลก็ผ่านไป หมอปรับยาให้ใหม่ตามนั้น
ฉีดยาเบาหวานจนวินาทีสุดท้าย ลูกก็ไม่ยอมออก จนหมอให้ผ่า เพราะความดันเริ่มสูง นัดผ่ากลัวทุกตรง ผ่าเสร็จ ฟื้นมาลูกก็อยู่ห้อง NICU เพราะลูกน้ำตาลตก ต้องให้น้ำเกลืออยุ่กับพยาบาลถึง2วัน แต่ลูกก็สมบูรณ์ดี ครบ32ทุกประการ
ขอบคุณพระเจ้า
อ่านเพิ่มเติม
