เรื่องตอนคลอดค่ะ คือ ส่วนตัวลูกคนแรกตั้งใจจะคลอดเอง และ วันที่จะคลอดก็มาถึง … น้ำเดินตั้งแต่ 7 โมงเช้า อาบน้ำเตรียมตัวไปรพ. ถึงได้กรอกข้อมูลนอนรอ วัดปากมดลูกได้ 5 เซ็นติเมตร ก็นอนรอข้างในห้องรอคลอดเลยค่ะ ตั้งแต่ 11:00 จนไปตอน 6 โมงกว่าเริ่มมีอาการปวดถี่ รอจน 20:00 น. จะปวดถี่และมากขึ้น ก็รอนะคะ นอนหลับไปบ้างข่มหลับ เพราะเพลียกินข้าวแค่มื้อเช้าแต่ให้น้ำเกลือยาวเลย ไม่ได้ออกไปบอกใครเลย นานมากกก จน 21:00 น. ได้บอกนศ.พยาบาลว่ารู้สึกเหมือนน้องจะดันหัวออกมา แล้วน้องให้อาจารย์มาวัดปากมดลูกตอนนั้น 8 เซ็นติเมตรจะ 9 แล้วสามารถคลอดได้ เค้าก็รีบย้ายขึ้นเตียงเข็น ไปห้องคลอด วินาทีนั้น เรากลัวและเจ็บมาก แต่ตอนนั้นอดทนคิดแค่ว่าลูกจะเกิดแล้ว ขอให้คลอดง่ายๆ แล้วอยู่ๆ นศ.แพทย์ 2-3 คน นศ.พยาบาล 4-5 คน และพยาบาล 3-5 คนเข้ามา คือ เยอะมากกกกกกก ใจหล่นไปละ แต่คิดว่าคงรีบทำคลอด แต่ความจริงคือ เรียนค่ะ เรียนรู้ตอนเราคลอด แต่คือ “ไม่มีการแจ้งล่วงหน้าอะไรเลย” จนแบบเราก็พูดอะไรเยอะไม่ได้ ไม่กล้าถาม จนให้แบ่งลูก หัวออกมาแล้ว พยาบาลก็ถามนศ.พยาบาลคนนึงว่าขั้นตอนนี้เรียกว่า … น้องเค้าอึกอัก จนเพื่อนต้องใบ้ ระยะเวลาไม่นานค่ะ แต่สำหรับเราคือ ไม่ใช่ที่ต้องมารอการตอบคำถามนี้ เพราะเราเจ็บและอยากให้ลูกคลอดเร็วๆ ถามไปตอบไป ทำคลอดไป คือนานกว่า แต่โชคดีน้องไม่สำลักหรือ ไม่มีอาการใดๆ มีแต่อาการตัวเย็น เนื่องจาก น้องมีการทำความสะอาดช้า แต่เราไม่รู้ว่า ถ้านานกว่านี้หรือยังไง จะเกิดอะไรขึ้น แต่ที่เกิดขึ้นคือเรา มีความดันสูง สูงมาก 190+ คือ ขึ้นลง แต่ขึ้นสูงมาก เพราะอะไรหรอ มีการมาบอกว่าอย่ากลัวอย่าตกใจ แต่คือ มีพยาบาลพูดมาว่า “อย่าแย่งรก ถ้าแบ่งแล้วรกตีกลับขึ้นอก จะทำให้ช็อคได้ จะไม่รับผิดชอบอะไรได้นะ” แต่คือ คำถามก็มาว่า ทำไมไม่รีบทำคลอด ไม่รีบกดรกให้ออก ต้องนอนอดทน เหมือนเค้าคิดว่าเราสมบูรณ์เราทนได้ แต่คือ มันไม่ใช่ นี่คือ เหตุผลที่ท้องสองทำให้เราเลือกฝากพิเศษ มันฝังใจ สุดท้ายลูกต้องเข้าเครื่องให้ความอบอุ่นโดยห่อผ้าแล้วใส่ถุงพลาสติกคลุมให้อุ่น โดยที่ลูกเกิดมาไม่ได้มานอนซบบน “บนอกแม่” เหมือนคนอื่นๆ แล้วเขาก็เข็นขึ้นไปบนห้องรวม
เวลาเกิดของน้อง 21:07 น. เวลาคลอดรก 21:30 หรือ 21:47 น. ไม่แน่ใจ แต่ประมาณนี้ เป็นเหตุการณ์ที่จดจำฝังใจ กับลูกคนแรกมากค่ะ แต่ดีนะคะ เราทำบุญ กินเจไหว้พระบ่อยมากกกก น้องเลยเกิดมาสมบูรณ์ แข็งแรงไม่มีโรคอะไรเลยค่ะ
อ่านเพิ่มเติม
