เจ็บที่สุดในชีวิต

ผู้ชายคนนี้เข้ามาในชีวิต แค่1 เดือน สรุปเรามีลูกด้วยกัน.เราบ้านอยู่ไกล.เขาอยู่พัทยา ส่วนเราอยู่ภาคใต้ เราจำเป็นต้องเดินทางกลับบ้านมาอยู่บ้านเพราะมีหน้าที่ที่ต้องทำ ตอนที่เราอยู่กับมันครั้งแรกมันหนีเที่ยวไปหาโคโยตี้ปล่อยให้เราอยู่บ้านคนเดียวโดยไม่สนว่าเราจะอยู่ยังไง คืนนั้นเราไม่นอนเลย รอมันกลับมายันเช้า เป็นคืนที่เจ็บปวดที่สุด เมื่อเรากลับมาภาคใต้ได้สักพัก ผู้ชายคนนี้เริ่มเที่ยว เที่ยวคาราโอเกะ เล่นผู้หญิง ดื่มเหล้าเมามันส์ทุกคืน โดยไม่สนว่า แฟนตัวเองกำลังท้อง เราเตือนก็หาว่าจุกจิก งี่เง่า เราโดนครอบครัวเขาด่าสารพัด ด่าว่ากะหรี่บ้างหล่ะ ด่าจะเอาลูกชายเขาบ้างหล่ะ ด่าไปแหก...ห..ให้เขาบ้างหล่ะ แต่เราก็ทน เพื่อลูก กลัวลูกไม่มีพ่อ เราร้องไห้ทุกคืนก็ไม่สน ไม่เคยโทรหา ไม่เคยให้ความสำคัญ แม้แต่พูดถึงลูกก็ไม่มี มีวันหนึ่งโทรคอลกัน มันตั้งวิดีโอไว้ มันบอกเราจะไปอาบน้ำ เราก็รอ สุดท้ายมันหนีเที่ยวคาราโอเกะ ไปมัวผู้หญิง ปล่อยให้เรารอหน้าจอโทรศัพท์ถึงเช้า.ไม่เลวจริงทำไม่ได้หรอก ส่วนเรื่องที่ท้อง ฝ่ายเขาก็ไม่รับผิดชอบเลย อ้างไม่มีเงินบ้าง อ้างเรื่องของพวกมึงสองคนบ้าง อ้างสารพัด แต่เราถามผู้ชาย ผู้ชายก็ยืนยัน จะรับผิดชอบเรากับลูก ระหว่างที่เราคบกัน มันบล็อกเบอร์ บล็อกแชท บล็อกทุกอย่างแล้วหายไป. นี้แหละสันดานมัน เราให้มันหมดทุกอย่าง มันไม่มีจะแดก เรายอมโอนเงินให้มัน ยอมเสียสละเงินตัวเองเพื่อให้เขาไม่อด เติมเน็ตให้มันตลอด เพื่อให้เราได้คุยกับมัน แต่มันก็ไม่เคยโทรหาเลย ไม่เคยตามเราด้วยซ้ำ แต่เรายังโง่ เราคิดว่าเขารักเรา เพราะคำพูดของเขามันไม่เหมือนกับการกระทำ มันไม่เคยส่งเงินค่าตรวจลูกแม้แต่สักบาท ทำงานได้เงินก็เอาไปเปย์สาวคาราโอเกะ เปย์เหล้าเบียร์ แล้วเรื่องที่เราท้ครอบครัวเขาก็ห้ามให้เราบอกพ่อแม่เราว่าเราท้อง เพราะ เขาจะหนีง่ายไง เมื่อความลับแตก ฝั่งพ่อแม่เรารู้ ผู้ชายกลับไม่รับผิดชอบ หนีเราหายหัวไปเลย ยอมทิ้งลูกเมียไว้. โทรไปก็บล็อกทั้งเบอร์ทั้งแชท โทรหาครอบครัวเขา ก็ตัดสาย ไม่มีใครสนใจ ทั้งๆที่ฝ่ายเรายกให้ฟรีๆ. ฝั่งพ่อแม่เราให้ผู้ชายมาแต่งงาน เรื่องจะได้จบ แต่ฝั่งผู้ชายก็ไม่ให้มาแต่ง ให้ผู้ชายทิ้งลูกทิ้งเมียจนมาตอนนี้มันก็หนี ไม่รับผิดชอบอะไรเลย .ไม่รู้ด้วยซ้ำมันคบกับคนใหม่อยู่หรือเปล่า หลังจากความลับแตก เราโทรไปก็ได้ยินเสียงผู้หญิงอยู่ข้างๆ. เสียใจที่สุดคนที่เรารัก กลับตอบแทนเราแบบนี้. ยอมทิ้งลูกแท้ๆตั้งแต่ยังไม่เกิด เจ็บปวดที่สุดในชีวิต ขอให้เวรกรรมตามมันทัน. แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น.