Phonlawat Suttiprapa, Thailand

ลูกเข้าเรียน อ. 1 ครับ ช่วงนี้ อยู่ในช่วง summer หัดไปโรงเรียน ก่อนที่จะไปเรียน ลูกตื่นเต้นมาก อยากไปโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นตอนไปสมัคร รอบทดสอบ ไปครั้งไหน ไม่อยากกลับ อยากอยู่ โรงเรียน พอเริ่มไปเรียนจริง วันแรก ตอนไปสนุก อยากไปมาก พอไปส่ง แล้วเรากลับมา ครูบอกตอนแรกเล่น สนุก แต่พอนอนตื่นขึ้นมา เริ่มร้องไห้ แกร้องจน บ่าย 15.00 ไปรับกลับบ้าน ลูกบอกว่าหนูกลัว หนูมองไม่เห็นพ่อ ไม่เห็นแม่ ไม่เห็น ปู่ ไม่เห็นย่า ไม่เห็นใครเลย เราก็ ปลอบแก แปปๆ แก ก็ หยุด ไม่ร้องแล้ว แต่เริ่มจากนั่น ลูกไม่บอกไม่อยากไป ไม่อยากให้พูดถึง โรงเรียน วันต่อมา ไปส่ง แก ร้องไห้ ครูบอก ร้อง ทั้งวัน นอน ตื่นมาก ก็ร้องไห้อีก ไม่ยอมทำกิจกรรม กับเพื่อน กลับบ้านมา ลูก ไม่ไปเล่นกับเพื่อนๆ ในซอย. เพราะกลัว เพราะเพื่อนเป็นเด็ก ที่ไปโรงเรียน เหมือนลูกไม่อยากใกล้ คนที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียน ตอนนี้ไปเรียนไป 2 สัปดาห์แล้ว ยังร้องไห้ ทุกวันเหมือนเดิม ตอนนี้ ก็ปลอบลูก พาไปเล่น กับเพื่อนในซอย. (พอดีพี่ๆเขาปิดเทอมแล้ว) โดยการชวนแก ไปเล่นใกล้ เล่นกันไปมา เราก็เริ่มชวนเพื่อน มาโยนบอลด้วย แปปๆ ลูกก็เริ่มสนุก กลับมาเล่นกับเพื่อนได้ แต่เรารู้สึกได้ว่า ลูกกังวล ยังมีความกลัวโรงเรียน กลัวเด็กคนอื่นที่ไปโรงเรียน #ผมคิดว่าลูกกลัว เพราะตอนแรกลูกคิดว่า การไปเรียน คือพ่อต้องไปด้วย พอไม่เห็นใครอยู่ด้วย แกเลยเริ่มไม่อยากไป ตั้งแต่นั่น