รู้สึกหดหู่ใจ??
ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากขึ้นรถไฟฟ้าฟ้านะคะ แต่วันนี้เดินทางไกลหน่อยจากอโศก-สำโรง โลกนี้เปลี่ยนแปลงไปทุกวัน แถมวันนี้เรามีกระเป๋าเป้1ใบ ยังมาเจ็บหน่วงๆอีกหวังว่าจึ้นรถไฟคงจะมีที่ว่างให้นั่งสักแปปก็ยังดี แต่..ไม่เลยจ้า มองเราเฉยไปเลย เรารู้สึกอายมากๆค่ะแม่ๆ น้ำใจไม่มีเลยสักนิด ??
เราเคยนะคะ.. เห็นเราปุ๊บแกล้งหลับเฉย.. เราไม่ไหวเลยบอกไปว่าขอนั่งได้ไหมคะ.. ไม่งั่นต้องคลอดตรงนี้แน่ๆยืนไม่ไหวค่ะ
ช่วงก่อนเราลาคลอด นั่งรถไฟฟ้า ใต้ดิน ต่อ บีทีเอส ได้ใช้ทั้งรถไฟฟ้าทั้ง สองแบบ มีคนลุกให้นั่ง นับครั้งได้เลยคะ
รถเมล์ก็เป็นค่ะเเม่น้อยคนมากจริงๆนะคะเเม่ที่จะลุกให้เรานั่งเเม้เเต่ผช.หรือผญ. เรานี่ยืนจนปวดเมื่อยไปเลยค่ะ
สังคมสมัยนี้ บางส่วนหรือส่วนใหญ่เป็นแบบนี้แหละคะแม่ ไม่มีคำว่าเด็ก คนแก่ คนท้องอยู่ในจิตใต้สำนึกของพวกเขาคะ
เคยเหมือนกันค่ะ บางคนก็มองเราเฉยๆ แต่บางคนก็มีน้ำใจ ยืนเหมือนกันกับเรา แต่ไปขอผู้ชายให้ลุกให้เรา
เราเคยไปยืนข้างๆประตู แล้วคอยเอามือบังท้องไว้ไม่ให้ใครโดน แล้วก็พูดเบาๆว่าชนมาได้ไงไม่เห็นคนท้องหรา 5555
ใช้ประจำเลย ส่วนมากจาเป็นผู้หญิงลุกให้นั่งซะมากกว่า ส่วนผู้ชายไม่หลับก็แกล้งไม่เห็น อยู่ยากจริงๆ
เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เคยเจอ คนที่นั่งหันไปคุยกันว่าจะลุกไม่ลุก จบด้วยนั่งต่อ คนท้องก็ยื่นต่อไป 😭
เราก็เคยค่ะอุ้มลูกคนที่2ได้2เดือนขึ้นรถไฟฟ้าจากอนุสาวรีชัย-แบริ่งไม่มีใครลุกให้นั่งเลยยอมใจมากเลยค่ะ
ถ้าไม่ไหวนั่งกะพื้นเลยคะ เดี๋ยวก้มีมือดีถ่ายพวกที่นั่งๆยุไปประจาน เดี๋ยวนี้โลกโซเชียลไว