MENSAHE PARA SA MGA MAGPAPALAGLAG

i have 50% decision na want ko ipalaglag nun. kumain ako ng mga bawal like eating raw papaya, sesame seeds, drinking strong coffee, stressing myself, jumping on the bed. pero.. makapit si baby.. sobra ako nadepress na halos gusto ko na talaga magpakamatay nun dahil since nalaman namin ng bf ko na buntis ako, gusto niya ipalaglag at ayaw niya daw magkababy. nag-away kami at naglaho na lang siya na parang bula. nawalan ako ng work, at nawala siya dahil ayaw niya ng responsibilidad. ginive up ko work ko at kailangan ko magresign kasi i cannot stay abroad while pregnant. so i went home na walang-wala. tinakbuhan niya ako at NEVER na nagparamdam since nalaman niyang nabuntis nia ako. i never receive any moral or financial support kahit piso. pero kahit ganon, pinagpatuloy ko pa rin.. ang sakit-sakit kasi nakatagpo ako ng lalaking LIBOG lang ang alam. wala man lang siyang CARE sakin at sa baby niya. actually, dinedeny pa niya na HINDI daw niya baby pinagbubuntis ko kasi WINITHDRAW naman daw niya. sobrang hirap ang tinahak ko nung pinagbubuntis ko si baby kasi feeling ko mag-isa ako sa mundo. kada checkup, mag isa ko. while mga ibang patient kasama mga partners nila. napapaiyak na lang ako gabi-gabi kasi sobrang sakit ang binigay sakin ng pagkakataon na magiging Single Mom ako at ang masaklap wala pang suporta kahit moral support lang sana. wala eh, before flight ko pauwi ng Pinas blinock ako sa social media para hindi na ako maghabol. so wala na kami communication. ang sama diba? pero kahit ganon, pinilit ko magpakatatag kahit ang hirap-hirap, kahit sobrang sakit sa dibdib. araw-araw iniisip ko magpakamatay pero kada kapa ko sa tyan ko ramdam ko tibok ng puso ni baby. si baby ko na gusto mabuhay. si baby ko na walang kasalanan. nagpakatatag ako para sa kanya. at patuloy akong magpapakatatag dahil ako ang mundo niya.