PPD (Post partum depression)
para akong kandila na unti unting nauubos. kundi lang ako naaawa sa anak namin baka ano na ginawa ko sa sarili ko. di maalis sa isip ko ang pagpapakamatay. isang taon na akong nakikipaglaban sa PPD mag isa. nahihirapan na akong mag cope at magpangap na masaya.
Same po ako nung grabe PPD ko nagising nalang ako madaling araw nag iiyak lalim ng iniisip tapos may knife pa naman dito sa room kasi yung kasamahan namin dati pinasok yung room nila. Iba na feeling ko nun wala na ko sa katinuan pero si god gumawa ng paraan para matauhan ako. Yung sarap sarap ng tulog ng baby ko nun bigla syang umiyak as in parang iyak na nasaktan sya una hindi ko mahawak nagising si hubby kinuha nya iyak parin ng iyak si baby ko. Tapos nung medyo natauhan na ko kinuha ko ayun biglang tumahimik haist yun yung time na narealize ko BAKIT KO PAGKAKAITAN NG BUONG PAMILYA ANG ANAK KO? YUNG PINANGARAP AT PINAGLABAN KO NUN NA MAGING BUO KAMI PERO AKO PA PALA SISIRA. ngayon ang lakas ko si lo kahit sakit sa ulo asawa ko at pamilya nya alam ko naman na gumagawa parin ng way si hubby para icomfort ako dahil dun palang sa pinagsabihan nya family nya na wag ako gagalawin sarap na sa pakiramdam
Magbasa pa
