Just venting my feelings 😔

Minsan, nasa kalagitnaan ako ng trabaho ko bilang teacher, bigla na lang akong naiiyak. Hindi dahil gusto ko ng atensyon, kundi dahil sobrang bigat ng pakiramdam. Araw-araw kong pinipilit maging okay, pero ang hirap pala tanggapin ang lahat lalo na kapag pakiramdam ko mag-isa lang ako. Wala akong masabihan, kahit sa pamilya at mga kaibigan ko, kasi pakiramdam ko hindi nila ako maiintindihan. Pero kahit ganito, umaasa pa rin akong makakabangon ako. Hindi dahil madali, kundi dahil pinili kong lumaban kahit pagod na pagod na ko at para rin sa buhay na dinadala ko ngayon, magpapakatatag ako.