Away

I been here too. I tried to kill my baby too before. I do lahat ng bawal halos kamuhian ko siya kasi in one snap nagbago lahat. I didn't expect this, ayaw ng tatay nya dito, even my family. Sobrang depressed and stress ko kasi nawala lahat sakin. Pangarap ko, work ko, good opportunities, halos lahat nawala, from ipon and my income become zero. 3 and half months ako nagtiis, self support ako kay baby, sakanya lang napunta lahat. Nagpa TVS ako 7weeks una hindi pa ako naniniwala pero halos kamuhian ko si baby pagkakita ko sakanya sa scan. Hindi ako natuwa sakanya kasi walang wala na ako, support from anyone wala akong makuha kahit from my family, friends and yong father ng baby wala. He plan na ipalaglag pa nga si baby kasi hindi niya daw kaya. Then we both decide na pagkasahod niya ipapalaglag to kaso Umabot ng ilang buwan, nagtatago na yong tatay then last kita namin kasi naghahanap kami ng illegal birth...bigla akong dinugo sa sobrang break down ng todo ko na ata yon. Inabot ng ilang araw din yon. Sobrang iyak ko idunno why I cry pero iniisip ko si baby baka napano then sinapak sapak ko yong bf ko, thinking na sobrang happy niya ata kasi di kami mahihirapan and di na siya gagastos ng malaki because of what happened. Days past, pina check up niya ako sa unknown clinic and all of the sudden doctor offer me raspa, and I answer her pag iisipan ko kasi nagiba bigla yong feeling ko nung nakita ko si baby na tao na siya. Literally mukha na siyang tiny baby sa tummy ko nun. May ulo na, may kamay, paa at katawan na siya. I feel guilt kung itutuloy ko pa ba or not hanggang sa pinanindigan ko na siya now. Praying and hoping na normal siya paglabas.